මළ ගෙයක් ගැන

මල ගෙවල් යනු ඝර්ම කලාපීය රටවල් වල හැදෙන තාල වර්ගයේ ගෙවල් විශේෂයකි.. ඒවා තාල වර්ගයට අයත් වන්නේ එම ගෙවල් වල වැඩ එක එක තාලයට සිදු වන බැවිනි...

මල ගෙයි බිත්ති අතර ඇති වර්ග අඩි ගණන අනුව සහ ගෙදර එකාගේ රස්සාව අනුව ගේ ඇතුලේ එකාට සිදු වී ඇති දෙයද එකිනෙකට ඉඳුරාම වෙනස්ය... ගෙදර එකා මැති ඇමති මට්ටමේ නම් ඇතුලේ එකා අභාවප්ප්‍රාප්ත වී ඇත... ගෙදර එකා ප්‍රින්සිපල් වගේ සීන් එකක් නං සිදු වී ඇත්තේ කාල යාත්‍රා කිරීමක් හෙවත් කලුරිය කිරීමකි.. ගෙදර එකා ක්ලාක් කෙනෙක් නං ඌ මියගොස් ඇති අතර ගෙදර එකා ඩ්‍රයිවර් කෙනෙක් නං එහෙම මැරිලාය.. ගෙදර එකා හංදියේ බීගෙන නටන රස්තියාදු කාරයෙක් නං ඌ කූරියා ගහලාය..

කෙසේ වුවද මලගෙවල් අතරින් වඩාත්ම චමත්කාර ජනකම මල ගෙවල් විශේෂය වන්නේ වයස අවුරුදු අසූව පැනපු ආච්චී කෙනෙකු හෝ සීයා කෙනෙකු මිය ගිය අවස්තාවක් වටා ගොඩනැගී ඇති මල ගෙවල්ය.. මල් ශාලා කරුවාගේ සිට කුරා කුහුඹුවා දක්වා සකල ජනවාසීන්ම ප්‍රීතියෙන් ඇලලී යාම මෙම මල් ගෙවල් වලදී සිදුවේ... අසූව පැනපු ආච්චි කෙනෙකුගේ මරනයෙන් වේදනාවක් ලබන පාර්ශවයන් ද සොයාගැනීම උගහට වුවද කලාතුරකින් එබඳු අයවලුන්ද හමු වේ... එබඳු උන් කවරෙක්හුදැයි පවසන්නේ නම් අත්තම්මාගේ හෝ සීයාගේ පෙන්ශන් එකෙන් ගානක් කොටාගෙන ජීවත් වූ මුණුබුරු මිණිබිරියන් හෝ එම මවගේ පෙන්ශන් එකෙන් සූරාගෙන කමින් අනිත් සහෝදරයන්ගේ විරුද්දතා මැද දිවි ගෙවූ අතිජාත පුත්‍ර රත්නයන් සහ දුහිතෲ වරුන්ය.. මෙබඳු කඩප්පුලියන් කීප වර්ගයකට හැරෙන්නට අන් අයට අතිශය මහලු අය මියගිය විට එය ලොකු වේදනාවක් නොවේ...

ආච්චී මියගිය එකේ වැඩිම ප්‍රතිලාබ භුක්ති විඳින්නේ මුනුබුරු මිනිබිරියන්ය... මුනුබුරාට 18 පැනලා නං ආයෙ ඉතිං කතා කරලා වැඩක් නැත.. අඩෝ සජියගේ ආච්චි මැරිලා යන මැසේජ් එක අප්‍රිකාවේ මහා වනාන්තර වල පැතිරී යන ලැවුගින්නටත් වඩා වේගයෙන් කොල්ලන් සෙට් එක අතර පැතිරී ගොස් ඒකලා උඩින් ගොඩ බිමින් මුහුදෙන් ආදී සෑම මාර්ගයකින්ම මඩ් ගාඩ් ගලවපු පුට් සයිකලයේ සිට හොනට් එක දක්වා පරාසයක විහිදී යන බයිසිකල් වලින් මලගෙදරට සම්ප්‍රාප්ත වේ.. සජියාට නංගි කෙනෙකු සිටී නම් තත්වය මීට වඩා වෙනස්ය.. එසේ වූ කල්හි මලගේ ආරංචි උන ගමන් එකෙක් සැලුන් එකට දුවයි.. අනිකා බයිසිකලේ හෝදාගෙන එන්නට යයි.. නාලා කියලා කට්ටිය පැය හය හතකින් මලගේ පැත්තට සේන්දු වෙනකොට සෙට් එකක් මිදුලේ කොනක අන්තර්ජාතික ඔලිම්පික් කැරම් සූරතාවයට පුහුනු වීම් කටයුතු වල නියැලෙන අතර තවත් පිරිසක් බුලත් නිසා සවුක්යයට සිදු වන හානිය වැලැක්වීමේ පරම පිවිතුරු චේතනාවෙන් නොමිලේ ලැබෙන බුලත් වට්ටිය ඉක්මනින් ඉවර කරනු වස් වඳුරන් කොල කන්නා සේ කාගෙන කාගෙන යනු දැකිය හැක..

ගේ ඇතුලේ සජියාගේ අම්මා සහ පුංචි අම්මා හරි හරියට අඬති... ඒ සජියගේ ආච්චී මල දුකට නොවේ... සජියාගේ පුංචි අම්මා ඉගෙනගත්තේ නැති හිංදා සජියාගේ සීයා තමන්ගේ පෙන්ශන් එකෙන් කොටසක් පුංචි අම්මාට හරවා තිබූ අතර සීයා මියගිය පසුද එය ආච්චී හරහා සජියාගේ පුංචිඅම්මාට මාස් පතා ලැබීම ඇයගේ බියුටි සැලුන් ගාස්තුවට රුකුලක් වීමත් හෙට සිට එම පෙන්ශන් එක නැති වීම පුංචි අම්මාගේ ලය පැලී යන්නට තරං ශෝකයක් වූ නිසා පුංචි අම්මා අඬන අතර ඇය එම වේදනාව දරාගත නොහී සජියාගේ අම්මා අමතා
" අම්ම මගේ ලඟ හිටියා නං මෙහෙම වෙන්නේ නෑ "
කියපු එකට සජියාගේ අම්මා පොලවෙ හැපී වැලපෙයි...
ඒ මේ වැලපුම් අතර සජියාගේ නංගි ඇහි බැම දෙකත් පොල් අතු දෙකක් වගේ වෙන්නට හනි හනිකට සකසාගෙන නේචර් සීක්‍රට් පේසල් වොස් එකෙං මූන එහෙම හෝදලා රෝස් පවුඩර් තට්ටුවක් මූනේ උලාගෙන සුදු ඇඳුමකුත් ඇඳගෙන විජ විජහට ලෑස්ති වෙයි.. ඒ වෙන මොකවත් නිසා නොව මලගෙදරට එන එවුංගේ අවදානය මිනියට යොමු උනහොත් ඔවුන්ට දුක හිතී වැලපෙන නිසා ඔවුන්ගේ අවදානය තමන් වෙතට යොමු කරගෙන එම දුක තුනී කරන්නටය... සජියාගේ අම්මාගේ ඔපිස් එකෙන් එවලා මිදුලේ අඹ ගස් දෙකේ ගැටගසා ඇති තඩි පෑස් ලයිට් දෙකේ එලියට සජියාගේ නංගි නිකං චතුරිකා පීරිස් වගේ කොල්ලන් සෙට් එකට පෙනේ.. සජියාගේ අම්මාගේ වැලපීම ටික වේලාවකින් නතර වුවද පුංචි අම්මාගේ වැලපිල්ල දිගටම පවතින අතර මල ගෙදරට එන කවුරු හරි ලොකු බිස්කට් පෙට්ටියක් හෝ සන්ක්වික් බෝතල් දෙකක් විතර ගෙනත් සජියාගේ අම්මාට දෙන විට පුංචම්මගේ වැලපිල්ල මර ලතෝනියක් බවට පත් වේ.. එ වැනි අවස්තා වලදී

" අනේ අම්ම මගෙ ලඟ හිටියානං මේවා මෙහෙම වෙන්නේ නෑනේ "
කියා වැලපෙන පුංචම්මා දකින ජනතාව හිතන්නේ අනේ අම්මට වැඩියෙන්ම ආදරේ පොඩි දුව වෙන්න ඇති නේද කියාය...

එක වරම මිදුලට හැරෙන පාරේ තඩි ඩබල් කැබ් එකක් නවත්තනු දකින සජියා මල් වැටට මුවා වී යාලුවන් සමග උරමින් සිටි පිල්ටර් කොටය විසි කර ගෙට දුව ගොස් අම්මාට කනට කර කියන දෙය කුමක් වුවත් අම්මාගේ ස්වරූපය සම්පූර්නයෙන් වෙනස් කරන්නට එම කියන දෙය සමත්ය... විජ විජහට කාමරයට පනින ඇය ලිප්ස්ටික් පාරක් උලාගෙන නැවත මිනිය අසලට පැන දොරකඩට කුරුමානං අල්ලාගෙන සිටී... බඩ තඩි බොසා විස්කෝතු පෙට්ටියත් රැගෙන ගෙට එනවාත් සමගම සජියාගේ තාත්තා ආයිබොවන් පාරක් දාන අතරම සජියාගේ අම්මා මංත්‍රී දේවියගේ වැලපිල්ල අරඹයි..

" අනේ අම්මේ සාමාන්යාදීකාරිතුමා ආවා නැගිටින්ඩකෝ.... කාගේවත් මලගෙවල් වල යන්නේ නැති මෙතුමා අම්මව බලන්ඩ ඇවිල්ලා නැගිටින්ඩකෝ අනේ " කියා පොඩි සීන් එකක් දෙයි..
සජියාගේ තාත්තාගේ කොම්පැනියේ යාලුවන් මල ගෙදරට එන්න කලින් දුක තුනී කරගනු වස් තුන් හතර දෙනා ගේට්ටුවට නුදුරේ වාහන වල ඩිකිය ඇරගෙන අඩියක් ගහන අතර උංගේ ඇමතුමෙන් එතෙන්ට පැන පිනට ශොට් එකක් ගහගැනීමේ බාග්යය සජියාගේ තත්තාට හිමි වේ... රෑ එකොලහ දොලහ පමන වන විට මෙබඳු මිතුරන් පස් හය ගොල්ලක් පැමිනීම කරන කොට ගෙන සජියාගේ පියා සහ මියගිය අත්තම්මා අතර දරුනු තරගයක් ඇති වේ... ඒ මල ගෙදර මිනිය වීමේ තරගයයි ... එන එවුංට සජියාගේ පියා මිනිය නොවන බව තේරුම් ගැනීමට හැකි එකම සාදකය පොර වැනි වැනී හෝ හිටගෙන සිටීමයි... මේ සීන් අතරේ සමනල් හැඟුමන් අතරේ සින්දුවට නටන කෙල්ලෝ රෑන සිහිපත් කරවන සජියාගේ නංගි සහ ඒ ලෙවල් පංතියේ කෙල්ලන් හෙවත් මැරුන ආච්චීට අනුව නම් කෙල්ලගේ යාලු තේඋඩිච්චි ටික නෙස් කැපේ බාර නිලදාරීනී තනතුරු හොබවයි.. ඔවුන් ට්‍රේ එකේ නෙස්කැපේ කෝප්ප ටිකක් තියාගෙන තමන් ශ්‍රීලංකන් ගුවන් සේවිකාවකැයි යන මානසිකත්වයක් උද්දීපනය කරගෙන ගැම්මට යනු දකින කැරම් ක්‍රීඩකයන් අමන්දානන්දයට පත් වේ...

"නංගි අපටත් දෙන්නකෝ " යැයි පවසා නංගිව ලඟට ගෙන්නා ගන්නා ඔවුහු හෙට උදේට මලබද්දය හැදී මියගියත් කමක් නෑ මේ නංගිගෙ අතින් කෝපි බීලා... යන චේතනාව පෙරදැරි කරගෙන සිය දොලොස් වැනි හෝ පහලොස් වැනි කෝපි කෝප්ප හිස් කරයි... මල ගෙවල් වල බිස්කට් අල්ලන එකියන් කැරම් ක්‍රීඩකයන් සිටින ඉසවුව මගහැර යන්නේ එම ක්‍රීඩකයන් සිය ජයග්‍රහනයට අවශ්ය බලය ජවය ශක්තිය ආදී සියල්ල බිස්කට් වලින්ම ලබා ගැනීමට උත්සහ කරන නිසාය.. මහපටැඟිල්ලේ තුඩේ සහ දබරැඟිල්ලේ තුඩත් අතර දුරට අසු වන තරමක් බිස්කට් එක උඩ එක ගැසූ කනුවක් අරං කන ගමං නංගි වේපස් නැත්ද කියලා අහන ක්‍රීඩකයන් දකින යමෙකුට හිතෙන්නේ වේපස් කෙසේ වෙතට් මුන් තව දවසක් දෙකක් මෙහේ හිටියොත් එහෙම ගෙදර එවුන්ට පොලවේපස් කෑමට සිදු වන බවකි... මෙම අකටයුත්ත දරාගත හැකි සීමාව ඉක්මවා යන අවස්තාවේදී සජියාගේ මාමා කෙනෙකු පැමින...

"පුතාලා බඩ්ඩිංගක් කමුද " අසත්ම තරුණයන් කැරම් බෝඩ් එකත් උඩ විසි වෙලා පොට් වෙලා හිටපු රෙඩාවත් ආපහු වලෙන් එලියට විසි වෙන තරම් වේගයකින් නැගිටින්නේ, " පුතාලා ඕං ඩයිනෝසරයෙක් එනවා පන බේරං දුවන්ඩලා" කියලා පනිවිඩයක් ලැබුන කලෙක මෙනි...

කන්ඩ තියෙන්නේ එක්සත් ජාතීන්ගේ මහා සම්මේලනයටත් වඩා වියවස්තා සම්මත කරගෙන මහා සබා වාර පිහිටුවාගෙන ගමේ ප්‍රිසිපල් විසින් මුලසුන හොබවබ මරණාධාර හෙවත් හැමදාම හෙන ගාස්තු එකතු කරමින් මිනිස්සුන්ට මරණයට ආදාර කරන සී ඩ්‍රැගන්ස්... ඩෙඩ් මොන්ස්ටර්ස්... බෝන් බ්‍රේකර්ස්.. වැනි මනරම් නමකින් යුතු මරණාධාර සමිතියේ පූර්ණ දායකත්වය ඇතිව සාමාජික අංකල් ලා විසින් පොලට ගොස් වෙලඳ මහතුන් හමු වී කතිකා කර එම වෙලඳ මහතුන් විසින් එදින උදයේ හෝ පෙර දින රාත්‍රියේ විශේශ ඉල්ක්ට්‍රොනික පරීක්ශන වලට ලක් කර දැල් ගෝනි නම් වූ බහලුම් වල බහා ඌරු කොටු සඳහා යැවීමට තෝරාගත්, පෙනේර සිහිගන්වන ගෝවා කොල රැගෙන විත් ඒවා වලින් සාදාගත් ගෝවා කොල මැල්ලුම... සති පොලේ ඉතා මිල අදික එලවලු වන කැකිරි .. වට්ටක්කා මාලුවය.....ඒවා සමග කන්නට එවා ඇති බත් ද එයිට දෙවෙනි නැත.... සාමන්යයෙන් මෙම බත් සමිතියෙන් උයපුවා බව නොදන්නා කෙනෙක් සජියගේ ආච්චී විරුද්ද පක්ශයේ ඇමති කෙනක් වී ගමට හිරිහැර කරමින් සිටි අයෙක් බවත් ඇය මියගිය සතුටට ගම්මුන් විසින් කිරිබත් උයා එවා ඇතැයි සිතයි... ඒ තරම් බෙරි වෙලාය... එහෙත් වැලේ වැල් නැතුව මාරි වලින් පලි ගනිමින් සිටින සජියාගේ යාලුවන්ට ඒවා ප්‍රශ්න නොවේ.... මෙසේ ඇරඹෙන කෑම නතර වෙන්නේ ඒ ගෙදර කෙනෙක් පැමින... .

"කන්ඩ කන්ඩ පුතාලා අපි ඔය පාන් රාත්තල් ටිකක් ගෙන්නන්නම්කො අනිත් අයට කන්ඩ "

කී විටය....

මල් වඩම් වලින් ශෝකය පල කිරීම නිශ්පල ක්‍රියාවක් බවත් ශෝකය පලකිරීමේ නිවැරදිම ක්‍රමය වන්නේ මල ගෙදරින් බඩ පැලෙන්නට කෑම බව ගම්යමාන කරමින් තියෙන ඒවා කාබී සබාතොමෝ සතුටින් විසිර යන අතර රෑ දොලහ පමණ පහු වන විට මලගෙදර ඉතිරි වෙන්නේ හෙටක් කියා දිනක් නොහඳුනන සජියාගේ පාප මිත්‍ර කැරම් ක්‍රීඩකයන් සහ මල ගේ කාගේදැයි වත් නොදැන යන්තං සුදු කොඩි රැලි පාලං දැක කාඩ් පැක් රැගෙන ස්වකීය බූරු කවුශල්යය ඔප්නංවාගනු වස් පැමිනෙන සිය කීර්ති කදම්බයෙන් අහල ගම් හතක බූරු මැන්ඩි ආලෝකවත් කළ වුර්තියමය බූරු ක්‍රීඩකයන්ය...

මුලින්ම හට් එකේ හරි මැද ඉතා අහිංසක ලීලාවෙන් ජෝඩු බලන .. ඕමි ගහන... පොඩි එවුනට කාඩ් කුට්ට්මෙන් මැජික් පෙන්නන ඔවුහු මද්යම රාත්‍රිය එලඹීමත් සමගම පෘතුවියේ අංසක විසිතුනහමාරේ ඇලය නිසා ටික ටික හට් එකේ කෙලවරට තල්ලු වී යයි.. සජියාගේ ආච්චී මියගිය දුකට පෘතුවිය වෙනදාටත් වඩා වේගයෙන් කරකැවී තවත් ටිකකින් ඔවුන් අල්ලපු වත්ත කෙල්වරටම විසිවී එහි සිට ජයටම කෑකොස්සන් ගසමින් බූරු චැම්පියන් ලීග් කුසලානයට සටන් වදී...

සජියාගේ ආච්චිගේ මරනයෙන් වාසි ගන්නට බලා සිටින්නේ මල් ශාලා කාරයා පමණක් යැයි සිතීම වැරදි බව පසක් කරමින් රාත්‍රි දොලහ පසු වන විට තවත් සංවිදානාත්මක කල්ලියක් ක්‍රියාත්මක වේ... එම කල්ලිය නම් සජියාගේ නංගි සහ නංගී යාලු වී සිටින කොල්ලා ප්‍රමුක මිතුරන් තිදෙනෙකුගෙන් සමන්විත පිරිසකි...
නිවසට මෙතෙක් රහසක්ව පවතින පෙම් පලහිලවුවේ මූල බීජය සජියාගේ අම්මාට කාන්දු කරවීමේ නියම අවස්තාව මෙය බව වටහාගන්නා මහ මොලකාරිය වන සජියාගේ නංගී දෙන පණිවිඩය අනුව උදේ ඉඳං ලෑස්ති කරගෙන සිටින සුදු කමිසයත් ඇඳගෙන කොන්ඩේ ජෙල් ගා කූරු හදලා රැවුල කපලා ලස්සන වී ම්තුරන් සමග මලගෙදරට සේන්දු වන පෙම්වතා ගෙට ගොඩ වන විටම සජියාගේ නංගි විසින්..

" අම්මේ මේ අපේ ක්ලාස් එකේ අයියා කෙනෙක්"

කියා කියත්ම මුලින් කපා හෙලන ලද නාඹ තල් කඳක් පරිද්දෙන ස්වකීය අනාගත නැන්දම්මාගේ දෙපා මුල පතබෑවී පාද යුග්මය වන්දනාමානයේ යෙදෙන මේ යවුවනයා නිකන්ම නිකන් අයියා කෙනෙකු නොවන වග සිය තරුණ කාලයේ දහ අට පාලි නටා පෝරක හතෙන් වැටී පොල්පිති හත පහු කර සිටින සජියාගේ අම්මාට වැටහුනද මේ මලගෙවල් අස්සේ ඔවාට ඔට්ටු වීම නොහොබිනා බැවින්

මේ පුතා කොහෙද...

මොනවද ඉගෙන ගන්නේ...

අම්ම තාත්තා මොකද කරන්නේ...

ආදී කොට ඇති සරල පැනයන් කීපයකින් සහ අරූ ඒකට දෙන පම්පොරි සහිත තාර බර සමග දෙන පිලිතුරු වලින් සෑහීමකට පත් වන්නට සිදු වේ... පැය බාගයක් පමණ නිවසේ රැඳෙන එම යවුවනයන් තිදෙන පිටත් වී යන විට උන් සමග පසු ගමන් යන සජියාගේ නංගිගේ දසුන හට් එකේ කැරම් ගහන භද්‍ර යවුවනයන්ගේ නේත්‍රා යුග්ම වල අනින ලද කටු පොකුරු බඳු වූ නිසා දැදුරු වන ලදුව ලෝහිත දාරා ගලන හදවත් ඇතිව ස්වකීය කැරම් ක්‍රීඩාව අතරමග නිම කර ඔවුහුද නිවෙස් වලට පිටව යති... පහුවදා සතියේ දවසක් වන නිසා මල ගෙදර හෙවත් පුෂ්ප ගෘහය පාලු ස්වරූපයක් උසුලන බැවින් නිවැසියෝද දොරවල් වසා තන්හි තන්හි වැටී නිදි දෙවු දුව වැලඳගනිති....

හොඳම ජෝගිය එන්නේ පහුවදාටය... ගමේ සුපිරිම බේබද්දන් ටික කනත්තේ වල කපන වැඩ වලට සිය රන් දෑතේ සවිය ලබාදෙන්නේ මිනී වලවල් කපන එක දිවිය සැප ලබා දෙන පුන්ය කර්මයක් වන නිසා මිසක වල කපන එවුන්ට අසීමිතව ලබාදෙන අරක්කු වලට ඇති ගිජු බව නිසා නොවේය... එහේ වැඩ එසේ යන අතර පාංසකූලයට එන හාමුදුරුවන් දෙන වර්ණනාව අනුව නම් මියගොස් ඇත්තේ සජියාගේ ආච්චී නොව සජියාගේ අම්මායැයි සිතන බොහෝ දෙනෙක් නැවත පෙට්ටිය විවුර්ත කර මිනිය බැලීමට අවශ්ය බව පවසා සිටින්නේ හරියටම ඉස්තීරවම එය දැනගැනීමටය..

" අද මේ මියගොස් සිටින උපාසිකා මාතාව ඉතාම පින්වත් දරුවන් රැසක් සමාජයට දායක කර තිබෙන බව අපි හොඳින්ම දන්නවා.. ඉන් එක දියනියක් වන මේ නිවැසි අපේ කුමාරි නෝනා මහත්මිය නිතරම අපේ පංසලට එන අපට උදවු කරන පින්වත් දායිකාවක් කියා පටන්ගන්නා උන්වහන්සේගේ පැයක දේශනාව පුරා විසිරී පැතිරී ඇත්තේ සජියාගේ අම්මා විසින් පංසලේ මකර තොරනට පනස් දාහක් දුන්න එකයි රන් වැටක් හදලා දුන්න එකයි පහන් පූජාවට දායක උන එකයි කොහෙදි දැක්කත් කාර් එකේ දාගෙන එන එකයි මෙකී නොකී කතන්දරය...උන්වහන්සේගේ දේශනයෙන් අනතුරුව සජියාගේ අම්මාගේ ඔපිස් එක වෙනුවෙන් කරන කතාවෙන් පටන්ගන්නා කතා මාලාව අවසන් වන්නේ හන්දියේ මස් කඩයේ මුදලාලි ගේ කතාව ඇතුලු කතා හතලිස් පහක් පමන අවසන් කිරීමෙන් පසුවය..
වල කපන තැන එවුන්ගෙන් බාගෙට බාගයක් මේ වන විටත් වල සරසන්නට ගෙනා ලී කුඩු ගොඩවල් උඩ සහ පරණ මිනී වලවල් වල පස් කඳු උඩ වැටී සිටින්නේ මිනී වලවල් කපන විට මතුවූ භූතාත්මයක පහරදීමක් නිසා මිසක පිනට ලැබුන අරක්කු බී වෙරි වෙලා නොවේය... පෙරහැර කනත්ත ලඟට එන විට ඔවුන් උස්සාගෙන ගොස් කනත්ත කෙලවරේ තැන්පත් කර වල සූදානම් කිරීමෙන් අනතුරුව ඉතිරි පිරිස එකත්පස්ව බිම බලාගෙන සිටින්නේ සජියාගේ ආච්චී මියගිය ශෝකයට මිසක් වෙරි නියාව සමාජයෙන් වසන් කිරීම සඳහා නොවේ... මුරුත කලේබරය බහාලූ පෙට්ටිය වලට බැස්ස්වීමෙන් අනතුරුව එලඹෙන්නේ පස් ගුලි වලින් පෙට්ට්යට රබන් පද ගහන්නාක් මෙන් දමා ගැසීමේ චාරිත්‍රයයි..
මේ අහු අස්සේ සජියාගේ පුංචි අම්මාගේ පොඩි සීන් එකක් වල අසබඩ තිරගත වේ....

" අනේ මට නං බැරියෝ මටත් අම්ම යන ලෝකෙටම යන්න ඕනේ .. අනේ මාවත් ඔය වලටම දාලා වහපියෝ... මට මැරෙන්න ඉඩ දීපියෝ "

කියමින් ස්විමිං පූල් එකේ උඩ සවි කරන ලද ලැල්ලේ කෙලවරේ හිටගෙන පූල් එකට පනින්නට සැරසෙන ක්‍රීඩිකාවක් මෙන් මිනී වලේ ගැට්ටේ පස් ගොඩක් මත සිටගෙන වල දෙසට බර වී පනින්න දඟලන සජියාගේ පුංචි අම්මාගේ දසුන කාගේත් නෙත් කඳුලින් තෙත් කරන අතර ඇය වලට පැන සිය ජීවිතය නැතිකරගැනීම වැලකිවීම සඳහා සැමියා ඇතුලු හැඩිදැඩි පිරිමි දෙතුන් දෙනෙකු ඇයව තරයේ අල්ලාගෙන සිටිති.. වලට පස් මිටක් දමන්නට ආ පොඩි එකෙක් ලිස්සා ගොස් සජියාගේ පුංචි අම්මාගේ ඇඟේ හැපීම නිසා පුංචි අම්මා වලට නොවැටී අනූනමයෙන් බේරුන අතර මෙතෙක් වේලා වලට පැන දිවි පුදන්නට පොර කෑ ඇය පොඩි එකාගේ කන මිරිකමින් පැවසුවේ.

"මොකද යකෝ වෙලා තියෙන්නේ .. මරන්ඩද හදන්නේ ..තව ඩිංගෙන් මං වලට වැටෙනවා හොඳ වෙලාවට දෙයියෝ බලලා බේරුනේ "

කියාය...

ධනුෂ්ක කාංචන ජයවීර බුකියට ලියන ලද්දකි

Heat stroke

මගේ මවගේ නැඟනිය හෙවත් පුංචි අම්මාගෙ හදිසි අභාවය පිළිබඳ කණගාටුදායක පුවත 16 දා සවස් භාගයෙ දැනගත් විටම එම අවමඟුලට සහබාගී වියයුතු බව සිතුවෙමි.මා ඒ සම්බන්ධව ොයුරන් දෙදෙනා සමඟ කථා කල විට දෙදෙනාම පැවසුවෙි මා පත්ව සිටින අාබාධිත තත්වය නිසා ගමන මට බෙහෙවින් පීඩාකාරි වන්නට ඉඩ ඇති බවය.නමුත් මා ඒ ගැන වැඩිදුර සිතන්නට ගියෙ නැත.අපහසුකම් තිබුනද ගමන යන්නට සූදානම් වූවෙමි.17දා උදෑසන කුලියට ගත් වෑන් රථයකින් ගමන පිටත් වූවෙමු.දේහය තබා තිබුනෙ අගනුවර වු අවමංගල්‍ය ශාලාවකය.

වෑන් රියෙහි වායු සමීකරන පද්දතිය අක්‍රීයව තිබීම, ගමන ආරම්භක අවස්ථාවෙි අප කිසිවෙකු නොතැකූ දෙයක් වූවත් කෑගල්ල පසුවෙන විට පතිතවූ දැඩි හිරුරැස් නිසාද පැරණි රථයෙහි ඇන්ජිමෙන් මතුවූ තාපයෙන්ද මට පීඩාවක් දැනෙන්නට පටන් ගෙන තිබුනි.සිසිල් ජලය පානය කරමින් එම ජලය ස්වල්පය බැගින් සිරුරෙහි තවරා ගත්තද මට දැනෙන අපහසුව වැඩිවුනා මිස අඩුවක් වූවෙි නැත.නිට්ටඹුව පසුවන විට මා සිටියෙ දැඩි අපහසුවෙනි.ඒ වන විට මට ස්වසන අපහසුතාද ඇතිවී තිබුනි.මා තාප ප්‍රහාරයකට (Heat stroke)තත්වයකට පත්වෙමින් සිටින බව පැහැදිලි විය.මට ොළඹ නගරයට යාමට කිසිසේත්ම ොහැකි බව වැටහුනි.රථය කඩවත පෙදෙසට පැමිණි පසු ඇල්දෙනිය මං සන්ධියෙන් ඇතුලට පදවන ලෙස රියදුරාට දැනුම් දුනිමි.මා පෙන්වූ මං සලකුණු අනුව රිය පැදවූ රියදුරා එක්තරා විසල් ොරටුවක් ඉදිරිපිට රථය නතර කලේය.ඒ කඩවත පිහිටි විශේෂ කාර්ය බලකා කඳවුරයි.

මුර සෙබලාට මා ගැන කෙටි හැඳින්වීමක් කර, මා පත්ව සිටින අපහසුතාවය කෙටියෙන් පැහැදිලි කලෙමි.මට සෙවනක වැතිරී සිටීමට අවශ්‍ය බව පැවසුවෙමි.වික්ෂිප්ත බවට පත්වූ සෙබලා ඉහලින් උපදෙස් පතන බව පෙනුනි.විසල් ොරටුව මා වෙනුවෙන් විවෘත වුනි.තවත් මඳවෙිලාවක් ගතවූ අතර ඒ කාලය තුල පීඩාවෙි උපරිම අන්තයට ලඟා වෙමින් සිටියෙමි. සිහි කල්පනාව අඩුවෙමින් පැවැති අතර දෑත් වෙව්ලීමට ලක්වෙමින් තිබුනි.අවසානයෙ මා කඳවුරෙහි වෛද්‍ය මධ්‍යස්ථානයට රැගෙන යාමට අවසර ලැබුනි.වෙිගයෙන් කැරකෙන විදුලි පංකාවක් අසල යහනක වැතිරුනු බව මට යන්තමින් මතකය.

වෛද්‍ය සහායක සැරයන් වරයා අවශ්‍ය ප්‍රතිකර්ම යෙදීම ආරම්භ කලේය.මා හැඳ සිටි කමිසය ඉවත්කර තෙත රෙදි කඩකින් සිරුර තෙමූ අතර, අධි සාන්ද්‍ර ග්ලූ ෝස් දියර ස්වල්පයක් සහ ජලය ස්වල්පයක් පානය කිරීමට සැලැස්විය.ඒ අතරෙ රුධිර පීඩනය පරික්ෂා කල බව මතකය.මුල් පැයක පමණ කාලය තුල දැනුනෙ මා ජීවිතය පැත්තට වඩා මරණය දෙසට ආසන්න බවය...තරමක සුවපත් වු පසු මා ොයුරන්ට පැවසුවෙි මා එහි නවතා අවමංගල්‍යයට සහබාගී වන ලෙසයි.....ඔවුන් ගිය පසු පැය කිහිපයක්ම නිහඬව වැතිරී සිටියෙමි.වරින් වර ජලය ස්වල්පය බැගින් පානය කලෙමි.ොයුරන් දෙදෙනා ආපසු පැමිණෙන විට අඳ්‍රර වැටී තිබුනි.

මාද ඒවන විට සුවපත්ව සිටි බව කිව යුතුය.ආපසු පැමිණෙන විට මාර්ග තදබදය වඩාත් අඩු ොළඹ කුරුණෑගල මාවත භාවිත කලෙමු.නිවසට පැමිණි වහාම නිදි යහනෙහි වැතිරුනෙමි.වෙනදා නින්දට පෙර භාවිතා කරන වැලියුම් පෙති භාගය වෙනුවට පෙත්තක්ම ගතිමි....රාත්‍රිය පුරා වරින් වර කම්පනයකින් මෙන් අවදිවෙමින් නැවත නිදා ගත්තෙමි.අද දිනය ඇඳටම සීමාවි ගත කරමින් මෙම සටහන අකුරු කලෙමි....දැන් මා සුවපත්ය...නමුත් මගෙ ඥාති වරියට අවසන් ෞරවය පුද කල ොහැකි වීම සම්බන්ධව කණගාටු⁣ වෙමි.


බුකියට ලියුවේ චමින්ද ජයසේන

යකුන් මළ පෙරේතයන් භූතයන් නිධාන සහ, හදි හූනියම්

මගේ හිතවතෙක්ගේ පුත්‍රයෙක්ට, යකුන් මළ පෙරේතයන් සහ නොයෙක් ආකාරයේ භූතයන් පෙනේ. ඒ ඔහු කියන දෙය මිසක, මා පිළිගන්නා හෝ පිළිනොගන්නා දෙයක් නොවේ. ඔහු සමඟ ගමනක් යන විට, තුන් මං හන්දි, පාලම් අසල එවැනි භූතාත්ම ඇති බව ඔහු කියයි. මගේ හිතවතා, එනම් මේ ළමයාගේ පියා තේ කර්මාන්තයට සම්බන්ද සුපිරි ධනවතෙකි. එහෙත් ඒ සියළු දේට හිමි කම් කීවද, එම තේ වතු වලට යන්නට මේ ළමයා එතරම් කැමැත්තක් නැත. විශේෂයෙන් ඒ වතු හිමි අය මිය ගොස්, භූතාත්ම වී එම තේ වතු ආශ්‍රිතව ජීවත් වන බව ඔහු කියයි.

එහෙත් ඒ භූතාත්මයන්ගේ සාමාන්‍යයෙන් දකින භූතයන්ට වඩා වෙනසක් ඇති බව ඔහු කියයි. එනම් එවැනි තේ වතුවල වැඩියෙන්ම සිටින්නේ, සුදු මිනිසුන් මිය ගොස් භූතයන් වූ අය බවය. ඔවුන් මිනිස් භවයේ සිටි කාලයේ ඔවුන් විසින් මේ වතුවල සඟවා ඇති වස්තුව ගැන ආශාවෙන් හෝ, එම වතුවලට ඇති ආශාව නිසා මිය ගොස් භූතයන් වී ඇත.

මෙය සත්‍යයක්දැයි බලන්නට ඔහු නොදන්නා එක්තරා තේ වත්තකට ඔහු කැටුව ගියෙමි. එම තේ වත්තේ ඉතිහාසය මා කලක සිට දන්නා තැනකි. ඒ තේ වත්තේ අවසාන ඉංග්‍රීසි හිමිකරුවන් වූයේ යුවළකි. ඔවුන් දෙදෙනාම මිය ගොස් ඇත්තේ මේ තේ වත්තේ දීමය. දෙදෙනාම ස්කොට්ලන්තයෙන් පැමිණි, අසාමාන්‍ය ලෙස උසැති අය විය. ඒ අයගේ පින්තුර මා දැක ඇත්තෙමි. මෙතෙන්ට ඉහත කී ළමයා එක් කරගෙන ගියවිට, ඒ යුවළ අදත් භූතාත්ම වශයෙන් ඒ වත්තේ ජීවත්වන බව ඔහු විසින් කියන ලදී. ඔහු විසින් කියන ලද එම භූතාත්ම වල ස්වභාවය මා පින්තුර වල දුටු ආකාරය විය.

මේ කතා අසා මහත් විමතියක් ඇති වී, මා ඔහුව තවත් ස්ථානයකට එක් කර ගියෙමි. ඒ ස්ථානය මට අයත් කුඩා ඉඩමකි. එම ඉඩමද අතීතයේ එනම් ලංකාව නිදහස ලබාගන්නට පෙර සුදු ජාතිකයන්ට අයත්ව තිබිණ. කවදා හෝ මා විශ්‍රාම ගිය කලක කරන්නේ යයි සිතා ගෙන සිටින, එහි ඉතා කුඩා හෝටල් ව්‍යාපාරයකි. මේ පළාතේ ඇති සංචාරක ආකර්ෂණය වන්නේ, හෝටලයට කිලෝ මීටර කිහිපයක් ඈත ඇති දුම්බර නිම්නය හෙවත් නකල්ස් කඳු පන්තිය වේ.

කඳු නැරබීමට එන බොහෝ දෙනෙක් මෙන්ම මාද, මීටර් සීයෙන් සීයට තුරු ලතා වෙනස් වන මේ පළාතට පෙම් බැඳ ඇත්තෙමි. මෙතෙන්ට එන අය නකල්ස් කඳු උඩට කැටුව යන අතරේ, එම තුරු ලතා ගැන ඔවුන්ට හැකි අයුරෙන් කියා දීම සහ, ඒ තුරු ලතා ගැන තව දුරටත් ඉගෙන ගැනීම මගේ ලොකුම විනෝදාංශයක් වේ.

ඉහත කී භූත කතන්දර නිසා මගේ කුඩා ඉඩමේ සෑම තැනකම ඔහුව එක් කරගෙන ගියෙමි. ඔහු කියන අන්දමට මේ ස්ථානයේ නම් භූතයන් හෝ රකින්න නිධාන නැත. එහෙත් ඉඩමට උතුරු දෙසින් ඇති කැලෑ බූටෑවෙන් මායිම්ව ඇති දැවැන්ත ගල් කුළක ‘සීතල භූතයෙක්’ ඇති බව ඔහු කීවේය. එය ඔහුගේ වචන වලින් මෙසේ විය. “Very powerful watery spirit”. ඔහුගෙන් මට ඇති කරදරයක් නැති බවද, මේ පළාත එම භුතයාට අයිති බවද පැවසීය. කුමක්දෝ හේතුවකට එම ගල් කුළ අසල කැලෑව ඉතාමත් සීතල වේ. ඉහත කී බලවත් සීතළ භූතයා, පළාතද නකල්ස් නිම්නයේ සඟවා ඇති මිළ කල නොහැකි නිධාන හතරක්ද රකින බව ඔහු කියන්නේය.

අවුරුදු දෙතුන් සීයක් පැරණි, මේ කැලෑවැට නුදුරුව, නම නොදන්නා එක්තරා දැවැන්ත වෘක්ෂයකට මේ පළාතේ දෙමළ මිනිසුන් පුද පූජා පවත්වති. එය උඩ ගස් නිවාසයක් [Tree house ] එකක් තැනීම සුදුසුද යන්න ඔහුගෙන් ඇසීමේදී, එය කල යුතු නැති බවද, එසේ කිරීමට මේ භූතයා කිසි සේත් ඉඩ නොදෙන බවද ඔහු කීවේය. භූතයා කෙසේ වුවද, අවට දෙමළ මිනිසුන්ගේ හිත හොඳ නැති කරගැනීමට අනවශ්‍ය නිසා ඒ අදහස පසුව අත හැර දැමුවෙමි. එය බෞද්ධ පරිසරයක බෝ ගහක ‘ගස් නිවාසයක්’ හදන්න යෝජනා කළා මෙන් විය.

ඉහත කී ගල් කුළ අසබද, හිරුඑළිය ඇතැම් තැන්වලින් මහ පොළොවට යාන්තමට වැටේ. එනිසාම වනය පුරා කිසියම් අඩ අන්ධකාරයක් සහ සීතලක් රැඳී තිබේ. වනය වෙතින් ඇසෙන කන බිහිරි කරවන තරමේ රැහැයියන්ගේ හඬත්, වනයට නුහුරු හඳුනාගත නොහැකි සතුන්ගේ හඬත් වනය කන වැකේ. ගෙයක් දොරක් නැති, පාරක් නැති, පාළු වනයක් හැටියට මේ මහා රූස්ස කැලය පවතින්නට ඇත. දැවැන්ත ගල් දොරක් ඇරෙන ශබ්දය ඇසුණු අය මේ පළාතේ සිටී. මේ සියල්ල සිදු වන්නේද, මිනිසුන්ට මෙහි රඳන්න නොහැකි වන්නේද, මේ භුතයාගේ බලපෑමෙන් යන්න ඔහුගේ මතයයි.

භූතයා කෙසේ වුවද, මේ පළාතේ මිනිසුන් නම් රඳන්නේ නැත. රඳන එකම මිනිසා, මා වෙන්නට ඇත්තේ භූතයා සමඟ අතීත සම්බන්දයක් ඇති නිසා වෙන්නට පුළුවන. මනස්කාන්ත කඳු හෙල් ගංගා සහ දිය ඇලි තිබුනද, සතියකට වඩා මේ පළාතට එන නාගරික මිනිසුන්ට ඉන්නට නොහැක්කේ උසුලන්නට බැරි පාළුව සහ හුදෙකලාව නිසා යයි සිතමි.

දැනට මේ කියූ කතා අමූලික පට්ට පල් බේගල් යයි සිතමු.

දැන් ඔබට මා කියන්න යන්නේ වෙනත් කතාවකි. ඉහත කී මට අයත් කුඩා ව්‍යාපාර ස්ථානයට පැමිණෙන අය මා සඳහන් කල කැලෑවට යති. මහ දවාලක වුවද ඝන අන්ධකාරයක් ඇති මේ ගල් කුළ අවට කැලෑවේ ඇවිදින විට, ඇඟේ හිරි ගඩු පිපෙන බව කීප දෙනෙක් කියා ඇත. මාද එය අත්විඳ ඇත්තෙමි. සමහර විට එය ඒ පළාතේ සීතල නිසා වෙන දෙයක් යයි සිතමු.

එහෙත්, මන මෝහනීය කැලෑවෙන් ඔබ මෝහනය වනු ඇත. මිනිසුන් නැති කැලෑවට රාත්‍රියට වැටෙන සඳ එළිය දෙස, වැහි වළාකුළු නැතිවිට පෙනෙන අනන්ත තාරකා දෙස, සුළඟ වැදී වැළපෙන සබුක්කු ගස් දෙස, ඔබ ඇසි පිය නොහෙලා බලා සිටිනු ඇත. එසේ නැත්නම් ඒ කැලෑවේ පිහිටෙන් මේ පළාතේ ජීවත් වන දුක්ඛිත මිනිසුන්ගේ ජීවිත දෙස ඔබ සානුකම්පිතව බලනු ඇත. ඈත දිගන්තයේ වළාකුළු අතරින්, හන්තාන කඳු සහ නකල්ස් කඳු එකිනෙක වැළඳ ගන්නවා ඔබ දකිනු ඇත. ඒ හුදෙකලාවේ මිදුණු සුන්දර බව, මිනිසුන් පමණක් දකින්නට කැමති යයි ඔබ සිතන්නේද ?

එසේ නම් ඔබ වැරදිය.

ඉහත සඳහන් කල ළමයා මෙන්ම තවත් හිතවතෙක් දනිමි. අප ඔහුට ‘ආරච්චි’ කියා කියමු. මේ දෙදෙනා කිසිම අයුරකින් එකිනෙකා ගැන දන්නා හෝ එකිනෙකාට සම්බන්ද අය නොවේ. ආරච්චිව පළමු වතාවට මගේ ව්‍යාපාර ස්ථානයට කැටුව ගියෙමි. මුලින් කලාක් මෙන් ඔහුවද සෑම තැනකම එක් කරගෙන ගියෙමි. කිසිම වෙනසක් නැතිව ඉහත කී ළමයා කියූ දේම ඔහුද කියන්නේය. ඔහු වැඩියෙන් කීවේ එක දෙයකි.එනම් නකල්ස් කඳු වැටියේ සඟවා ඇති පරිවාර නිධාන හතරක් සහිත නිධානයක් මේ භූතයා විසින් රකින්නේය යන්නය.

කිසිදා නොදුටු, හමු නොවුණු දෙදෙනෙක්ට එකම ආකාරයේ බේගල් කීමට හැකිද යන්න ගැන සැක පහළ වේ. කෙසේ වුවද මම නම් හිතන්නේ, මේ භූතයා රකින නිධාන කුමක් වත් නොව, නකල්ස් කඳු වැටියේ ඇති උසම කඳු හතර යන්නය. එය ලංකාවේ මේ පළාතේ වර්ෂාපතනය සඳහා විශේෂ මෙහෙයයක් කරන බව පෙනේ. දුම්බර නිම්නයෙන් බටහිර ප්‍රදේශය තෙත් බවටද, ජල ධාරාද එමෙන්ම දුම්බර නිම්නයෙන් නැගෙනහිර වන හුන්නස්ගිරිය ප්‍රදේශයට වියළි බවක් ඇති කරන්නේද මේ කඳු පන්තියෙන් දිශානත වන වළාකුළු වලිනි. එසේ හෙයින්, මේ නකල්ස් හෙවත් දුම්බර නිම්නය ලංකාවට නම් මිළ කල නොහැකි නිධානයකි.

මේ අතරේ තවත් කුඩා කාමරයක් තැනීමට ගිය අවස්ථාවේ, එය කරන්නට ගිය සේවකයන්ට යම් යම් කරදර කීපයක් සිදු වූ හෙයින්, මගේ පව්ලේ හිතවතුන්ගේ බල කිරීමට වාස්තු විශේෂඥයෙක් සහ භූත ඇදුරෙක් මේ ස්ථානයට එක් කරගෙන ගියෙමි. රත්තරන් සුරයක් ඇති පවුම් දහයක පමණ මාලයක් පැළඳි ඔහුව වත්තේ පහළ ඇති ගඟෙන් තැනෙන පොකුණකට කැටුව ගියෙමි. ඒ ස්ථානයේ නාන විට එම මාලය පොකුණට කැඩී වැටිණි. එය සොයා ගන්නට නොහැකි විය.

එම ඇදුරා කියන ආකාරයට නම්, මේ ස්ථානය රත්තරන් සහ මැණික් ආකර්ෂණය කරන තැනකි. එනම් එසේ වන්නේ, තව තවත් රත්තරන් සහ මැණික් මේ ස්ථානයට නුදුරේ ඇති බව හෙයින්ය යන්න ඔහුගේ නිගමනය විය. පුදුමයකට මෙන් ඔහු ඒ සුරය සහිත මාලය නැතිවුණාට එතරම් දුක් වුනේ නැත. ඒ මාලය ඔහු මිළ දී ගත්තද, එය අයිති නැති බවද, එය අයිති තැනට එය ගිය බව පමණක්ද කීවේය.

මේ ගැන ආරංචි වූ, පිහිනුම් ශුරයන් කිහිප දෙනෙක්, අඩි දහඅටක් විස්සක් පමණ ගැඹුරු ජලාශයේ පත්ල පිරික්සා බැලුවද, එම මාලය සහ සුරය සොයා ගන්නට නොහැකි විය. අඩි සිය ගණනක් මුහුදේ කිමිදෙන, පිහිණුම් විශේෂඥ, මගේ හිතවත් චතුර කුඩච්චි හෙවත් ‘ගාල්ලේ යකා මහත්තයා’ මේ පොකුණේ අඩි විස්සක් ගැබුරු ස්ථානය පිරික්සා බැලීමට පසු බට විය. හේතුව ඔහු කීවේද නැත. ඔහු යමක් දැනෙන බව පමණක් කීවේය.

ඉන් පසුවද මේ ජලාශයට පිහිනන්න ගිය අයගේ රත්තරන් මාල නැති විය. එකක් වත් නැවත සොයා ගන්නට නම් නොහැකි විය. මේ ජලාශය අවුරුදු දහස් ගණනකට පෙර කෘතිමව තැනූ ජලාශයක් යන්න ඔහුගේ අදහසය. කුමක් නිසා මේ ජලාශය ආශ්‍රිත ගල් වලට ජ්‍යාමිතික හැඩ තල ලැබුණේද යන්න ගැටළුවකි. මෙතෙන්ට ගිය හිතවත් ‘කවිඳු පතිරණ’ මහතා අලුත් ගල් ගුහාවක් සොයා ගත් අතර, එය දෙදෙනෙක්ට පහසුවෙන් නිදා ගත හැකි ආකාරයේ, එසේ නැත්නම් හතර දෙකෙට පමණ හාන්සි වී සිටිය හැකි ගුහාවකි.

දැන් මම ඔබට කියන්න යන්නේ, නකල්ස් ප්‍රදේශයට සම්බන්දයක් නැති කතාවකි. එනම් මේ පින්තුරයේ දමා ඇති පඩි පෙළ ගැනය. මේ පඩි පෙළ ඇති ගොඩනැගිල්ලට යාබදව මා හිතවත් යහළුවෙක් නොබෝ දිනකදී වාහන ගරාජයක් විවෘත කරන ලදී. එම ගොඩනැගිල්ල සම්පූර්ණ කරගන්නට නොහැකිව අවුරුදු පහළොවක් පමණ පාළුවට හැර දමා ඇති තැනකි. කිසි කෙනෙක්ට එය විකුණාගන්නටද නොහැක.

එය විවෘත කරන දිනයේ එයට සහභාගී වීමට දින කිහිපයකට පෙර එතෙන්ට ගිය මට, ඒ ස්ථානයේ සිටි තවත් කෙනෙක් කියූ ආකාරයට, එම ගොඩනැගිල්ල ශාපලත් භූමියකි. ප්‍රේතයන් බන්ධනය කර ඇත. මේ ස්ථානයට හූනියම් කර ඇත.

ඉන් පසු දිනෙක, එම ගරාජය විවෘත කරන අවස්ථාවේ, මමද ඉහත විස්තර කල මගේ හිතවතා වූ ‘ආරච්චි’ සමඟ ගියෙමි. අප ඒ ස්ථානයට ලඟා වූයේ උදේ නවයට පමණ විය. ඔබ දකින පඩි පෙලේ පෙරේතයන් තුන් දෙනෙක් එකට හිඳ ගෙන සිටින බව ‘ආරච්චි’ කිව්වේය. සුදු පැහැ භූතයන් තිදෙනෙක් සහ රතු පැහැ භූතයෙක් සිටින බව ඔහු කීවේය. භූතයන් රතු පැහැ වෙන්නේ, ඔවුන් අමනාපයෙන් සිටින විටදී යන්න ඔහු කියයි.

ඔහු මෙවැනි දේවල් කියන බව, ඔහුගේ මිතුරන් දනිති. නමුත් මේ භූතාත්ම හිරු එළිය වැටෙන විට එම ස්ථානයෙන් ඉවත් වෙන බව ඔහු කියා සිටියේය. පෙරේතයන් හිරු එළියට අකමැතිය. මේ පෙරේතයන් ඉහත කී දුම්බර නිම්නයේ සිටින මගේ හිතවත් භූතයන්ට වඩා අවාසනාවන්තයන් වේ.

එහෙත් දහවල හිරු නැගෙන අවස්ථාවේ පවා ඒ භූතාත්ම, එම ස්ථානයට කරන ලද සූනියමක් වැනි දෙයක් නිසා අකැමැත්තෙන් රැඳී සිටින බව පසුව ඔහු විසින් කියන ලදී. එම භූතාත්ම හිරු එළියේ බැඳ තබා ඇති බව ඔහුගේ නිගමනය විය. මේ වෙලාවේ එම භූතාත්ම හතරම, රතු පැහැයෙන් දිලිසෙන්නේය යන්න ඔහු කියයි.

එවැනි පීඩාවෙන් සිටින භූතාත්ම වලින් වන කරදර වැඩි බව ඔහු කියයි. සාමාන්‍ය අයට පඩි පෙළක් හැර වෙන දෙයක් එහි නොපෙනේ. නමුත් ගම් වැසියෙක් සහ, ආරච්චි යන එකිනෙකා නොදන්නා දෙදෙනෙක් කියන එකම දෙය මෙතනත් කියැවුණි.

කෙසේ හෝ මේ පඩි පෙළ දෙස බලන්න.

ඔබටත් ඒ භූතයන් පෙනේද ?

බුකියේ ලියලා තිබුනේ ලලිත් කරුණාරත්න

වේග පාගමන් පුහුණුව

දිවා ආහාරයෙන් පසු මහ දහවලේ යෙදෙන්නට සිදුවන වේග පාගමන් පුහුණුව විශේෂ කාර්ය බලකායේ පුහුණු අංග වලට ඇතුලත්ව ඇත.මෙය සාමාන්‍යයෙන් කලින් නොදන්වා හදිසියේ කරන ක්‍රියාවලියකි.ඉන් බලාපොරොත්තු වන්නේ දරා ගැනීමේ ශක්තිය වැඩි දියුණු කිරීමයි.සැතපුම් 15 ක පමණ දුරක් ගමන් කලයුතු මෙම වේග පාගමන් සිරුරට ඉතාම වෙහෙසකරය,එසේම අවදානම්ය..අපගේ පුහුණුවේදී මුල්වරට යන්නට සිදුවූ වේග පාගමන මට හොඳින් මතකයේ ඇති සිදුවීමකි.එදින කිලෝග්‍රෑම් 15 ක පමණ බරක් සහිත උරමළු පිටෙහි බැඳගෙන අවි ආයුධ සහිතවම පුහුණු කඳවුරේ ප්‍රධාන දොරටුවෙන් පිටවී මහා මාර්ගයට අවතීර්ණ වූවෙමු..අප සියළු දෙනා අට දෙනාගේ කණ්ඩායම් වලට බෙදා තිබුණි..දහවලේ ප්‍රචණ්ඩ හිරු රැසින් දැවෙමින් ඉදිරියට ගමන් කළෙමු.කවදත් අධික උෂ්ණත්වයට සංවේදී පුද්ගලයෙකු වූ මගේ ජල බෝතල් දෙකම ගමනේ මුල් අඩ තුලදී අවසන් විය.ආත්මාර්ථකාමී ක්‍රියාවක් වුවත් කණ්ඩායමේ අනෙකුන්ගෙන් වරක් දෙවරක් ජලය ස්වල්පයක් ඉල්ලාගෙන පානය කලෙමි.නමුත් එය දිගට කල හැකි දෙයක් නොවේ අනෙකුන්ද සිටියේ අධික ලෙස වෙහෙසට පත්වීය.මට දැනුනු පිපාසයකොතරම් දැඩි දැයි කිවහොත් පාර දෙපස ඇති කුඹුරකට පැන එහි වැතිරී, ඒ ජලය පානය කරන්නට සිතුනි..

දෙවනුව මට සිතුනේ වරින් වර අප පසුකරගෙන යන අපගේ ගිලන් රථයේ නැගී ගොස් පුහුණුව අතරමඟ නවතා දමන්නටයි. නමුත් එය සිදුකළහොත් නැවත දිනක තනියම හෝ නැවත මෙම පා ගමන යන්නට සිදුවන නිසා ඒ අදහසද යටපත් කර ගතිමි..ඉදිරියට ඇදෙන මට මඳ ඔල්මාද ගතියක් ඇතිවී ඇති බව දැනුනි.සාමාන්‍යයෙන් මා නොකියන අසැබි වදනක් දෙකක්ද මුවින් පිටවිය..මට අවශ්‍ය වී තිබුණේ ජලයයි..ඒවා පල් වතුර වුවද කමක් නැත...මෙසේ අප ඉදිරියට ඇදෙමින් සිටි අතර හදිසියේම මා දුටුවේ දිය කළයක් උකුලේ තබාගෙන අඩිපාරකින් මහපාරට ගොඩවෙන තරුණියකි....ජීවිත කාලය පරාම මා වරින් වර ඉගෙන ගෙන තිබූ විනය,සදාචාරය,ලැජ්ජාව ආදී හැගීම් ඒ මොහොතේ මගෙන් ඉවත්වී තිබුණි..මා ගල් යුගයේ ප්‍රාථමික මිනිසා බවට පත්ව සිටියේය...කිසිවෙකුටත් සිතා ගන්නට නොහැකි තරම් වේගයෙන් අදාළ තරුණිය ලඟට දිව ගියෙමි..ඈ මා දෙස වික්ෂිප්තව බලා සිටියදී මා කියන්නට ඇත්තේ " දීපං නංගී කල ගෙඩිය" වන්නක් වියයුතුය.ඇයගෙන් කළය අතට ගත් මා, ජලය සිරුර දිගේ වෑස්සෙද්දී ජලය පානය කරන්නට විය.පුහුණු උපදේශකයන් අප වෙත දිව එන විට මා ගවයෙක් බොන තරම් ජලය ප්‍රමානයක් පානය කර තිබුණි...

පුහුණු උපදේශකවරු පිරිස මා දැඩි දෝෂදර්ශනයට ලක්කළ අතර ඔවුහු අදාළ තරුණියගෙන් සමාව ඉල්ලුහ.පියවි සිහිය ලැබී සිටි මමද ඇ යගෙන් සමාව ඉල්ලා සිටියෙමි..ඇය පැවැසුවේ මාහට ජලය ලබාදෙන්නට සිදුවීම අැයට මහත් සතුටට කරුණක් බවය..පුහුණු උපදේශක පිරිස පැවසුවේ මා පිළිබඳව උසස් නිලධාරීන්ට දැනුම් දෙන බවයි. එය පිලිගනිමින් මා පැවසුවේ මා හට ගිලන් රථයෙන් ගොස් පුහුණුව අතරමඟ නවතා දමන්නට නොහැකි නිසා මෙම තීරණය ගත් බවයි. නැවත කණ්ඩායමට එකතු වූ මට කිසිවෙකු සරදම් සහගත බැල්මක් වත් හෙළුවේ නැත..තවත් යම් දුරක් ඉදිරියට ගිය විට අපට කිසියම් සිසිල් බීමක් පානය කරන්නට ලැබුණු අතර හිස්ව තිබු ජල බෝතල් වලට ජලය පුරවා ගන්නටද ඉඩ ලැබුණි...

අවසානයේ අනෙක් සියළු දෙනා සමඟ මාද අපගේ පළමු වේග පා ගමන නිමා කල අතර කාරුණික පුහුණු උපදේශක වරු මා කල විනය විරෝධී ක්‍රියාව ගැන උසස් නිලධාරීන්ට පැමිණිලි කලේද නැත..පසුව තවත් කිහිප වරක්ම මෙවැනි ආකාරයේ දහවල් කාලයේ යෙදුනු පා ගමන් වල යෙදුනු මුත් මුල්ම පාගමනේදී මට සිදුවූ අකරතැබ්බයන්ට නැවත මුහුණ දෙන්නට සිදුවුනේ නැත...ඒ වන විට මගේ දරා ගැනීමේ ශක්තිය වර්ධනය වී තිබෙන්නට ඇත සේයාරුව ලබා ගත්තේ අන්තර්ජාලයෙනි...එහි පෙනී සිටින්නේ බ්‍රිතාන්‍ය කොමාන්ඩෝ සෙබල පිරිසකි

බුකියට ලියුවේ චමින්ද ජයසේන


🙂

Goliath tracked mine

මේවා කුඩා දරුවන් වෙනුවෙන් නිපදවූ සෙල්ලම් යුධ ටැංකි යැයි වරදවා වටහා නොගන්න....දෙවන ලෝක යුධ සමයේ ජර්මන් නිෂ්පාදනයක් වූ මෙය හැඳින්වූවේ Goliath tracked mine යනුවෙනි.කෙටියෙන් කිවහොත් දුරස්ථ පාලක ක්‍රම වේදයකට අනුව සතුරු ඉසවු වලට ගොස් පුපුරා විනාශ වෙමින් සතුරාට හානි ගෙනදෙන ජංගම බෝම්බයකි.1942 වසරේ මුල්වරට නිපදවූ මෙම රථ කාණ්ඩය ක්‍රියාත්මක වුවේ විදුලි මෝටර් දෙකකිනි. ඒවාට අවශ්‍ය බල ශක්තිය රථය තුල තුල තිබූ බැටරි දෙකකින් ලබා ගන්නා ලදී.

1943 වසරේ තවදුරටත් වැඩිදියුණු කල මෙම රථයට පෙට්‍රල් වලින් ක්‍රියාත්මක වන එංජිමක් සවිකරන ලදී.දල වශයෙන් අඩි 5ක දිගින් අඩි 3ක පළලින් සහ අඩි 1 ක පමණ උසින් යුතුවූ මෙම කුඩා යුධ ටැංකිය තුල කිලෝග්‍රෑම් 60-100 දක්වා බරැති අධිබල පුපුරන ද්‍රව්‍ය අසුරා රැගෙන යා හැකිව තිබුණි.මෙම යන්ත්‍රය තුල මීටර් 650 පමණ දිගින් යුතුවූ කේබලයක් තිබු අතර කේබලයේ අනෙක් අන්තයේ සිටින සෙබලා සතුව ඇති පාලක උපකරණයේ ඇති joystick එක මඟින් යන්ත්‍රය ඉදිරියට ගෙනයාම,හැරවීම සහ අවසන් වශයෙන් පුපුරවා හැරීම සිදුකර තිබේ.

පාබල සේනාංක වල ඉදිරි ගමන බාධා කිරීම,යුධ ටැංකි, පාලම් හා ගොඩනැඟිලි විනාශ කිරීම සඳහා මෙම ගොලායත් ටැංකි යොදා ගෙන ඇත.මුල් කාලීනව මෙම කුඩා යුධ ටැංකි වලින් මිත්‍ර පාක්ෂික හමුදාවන්ට හානි සිදුවූවත් විනාශ නොවී ඉතිරිවූ යන්ත්‍ර අධ්‍යනය කල මිත්‍ර හමුදාවන් මෙහි සම්පුර්ණ ක්‍රියාකාරීත්වය රැදී ඇත්තේ එහි පිටුපසින් ඇදෙන කේබලයේ බව ඉක්මනින්ම වටහාගත් අතර කේබලය කපා දැමීමෙන් යන්ත්‍රය සම්පුර්ණයෙන් නිෂ්ක්‍රිය කරන ලදී....කෙසේ වෙතත් 1940 දශකයේ නිපදවූ ගොලායත් යුධ ටැංකියේ මුලධර්මය උපයෝගී කරගෙන නූතන රොබෝ සන්නද්ධ යුධ රථ නිපදවා ඇති බව පෙනෙයි...


බුකියේ ලියලා තිබුනේ චමින්ද ජයසේන

වනගත සටන් පුහුණුව

පොලිස් විශේෂ කාර්ය බලකායේ මූලික පුහුණු පාඨමාලාව අවසන් වන්නේ වනගත සටන් පුහුණු පාඨමාලාවෙනි.විශේෂ කාර්ය බලකායේ 31 පුහුණු පාඨමාලාව හැදෑරු අප කණ්ඩායම 1996 වසරේ අවසන් භාගයේදී වන සටන් පුහුණු පාඨමාලාව හැදෑරීම පිණිස අම්පාර, පොතුවිල් ප්‍රදේශයේ ශාස්ත්‍රවෙල ප්‍රදේශයට පිටව ගියෙමු.කළුතර, කටුකුරුන්ද විශේෂ කාර්ය බලකා කඳවුරේ පංති කාමරයේ මුලින්ම හදාරන පාඩම් මාලාවන් කඳවුරු භූමියේදීම ප්‍රයෝගිකව අත්හදා බලන අතර එම පාඩම් මාලාවන් ගණනාවක් හැදෑරීමෙන් පසු මතුගම ප්‍රදේශයේ ජනශුන්‍ය ප්‍රදේශ වලදී පුහු උණ්ඩ යොදාගෙන ඒ පාඩම් මාලාවන් හදාරන අතර වන සටන් පුහුණු පාඨමාලාවේදී එම සියළු පාඩම් මාලාවන් ජීව උණ්ඩ යොදාගෙන තෙවන වරටත් පුහුණු වීම් කරුණු ලබයි.මීට අමතරව කළුතර වැනි ජනාකීර්ණ ප්‍රදේශ වල සිදුකල නොහැකි බර අවි පුහුණුව මෙම අවස්ථාවේ හැදෑරීමට හැකියාව ලැබෙයි.සැබවින්ම මෙම වනගත සටන් පුහුණුවේ ඇති රහස වන්නේ මෙම අවි ආයුධ පරිශීලනය කිරීම නොවේ.

ඉතාම දුෂ්කර තත්වයන් යටතේ ගත කරන්නට සිදුවන සතියක පමණ කාලය තුලදී පුහුණු ආධුනිකයෙකුට ලැබෙන ආත්මවිශ්වාසයයි....මෙම පුහුණුවේදී අප අතර තිබිය හැකි පුහු මාන්නය සුණුවිසුනු වෙයි.නිලධාරියා හා සෙබලා අතර නොතිබිය යුතු ආකාරයේ පරතරය අඩුවෙයි සේවා ගෞරවය යනු නිසඟයෙන් ලැබෙන දෙයක් නොව උපයා, සපයා ගතයුතු දෙයක් බව.දෙපාර්ශ්වයටම වැටහෙන්නට පටන් ගනියි.මෙම දුෂ්කර කාලය ආධුනිකයන් දෙදෙනෙකු එකතු වී සකස් කර ගන්නා කුඩා කූඩාරමක දිවි ගෙවන්නට සිදුවෙයි.මා සමඟ එක කූඩාරමේ ගත කලේ කොස්තාපල් වරයෙකු වූ සුගත්ය.ඔහු මා වෙනුවෙන් ඔහුගේ සුවපහසුව කැපකල බව සිහි කරන්නේ කෘතවේදීවය.වනගත සටන් පුහුණු පාඨමාලාවේදී අපට ලබාදෙන සීමිත ආහාර හා ජල සලාකයෙන් අපගේ පැවැත්ම රැක ගත යුතුය.

එම මුළු කාලයම ගත කරන්නට සිදුවන්නේ එකම නිල ඇඳුමක් හැඳගෙනය.අඩුම වශයෙන් බූට් පාවහන් යුගල හෝ ඉවත් කිරීමට අවසරයක් නොලැබෙයි.පුද්ගලික මා හට දරා ගන්නට ඉතාම අපහසු වූවේ මෙම අපවිත්‍ර ජීවිතයයි.සිරුරෙන් හමන් දුර්ගන්ධය නිසා මගේ සහායකයාට සිදුවන අපහසුතාවය ගැන මා තැවෙන විට මගේ සහායකයා මට පැවසුවේ තමන්ගෙන්ද ඌරෙකු මෙන් දුර්ගන්ධය හමන බවයි.සත්වන දිනයේ උදෑසන කාලයේ අපගේ පුහුණුව අවසන් වෙයි.අපගෙන් ඉවත් කර තිබූ පිරිසිදු කම නැවත ලබා ගන්නට සිදුවන්නේ මෙම අවස්ථාවේදීය හොඳින් දිය නෑමෙන් පසු පිරිසිදු නිල ඇඳුමින් සැරසී රසවත් දිවා ආහාරයක් ගැනීමේ වරම හිමිවිය.එදිනම සවස කළුතර බලා පිටව යන්නට සිදුවූනි.සියඹලාංඩුව පෙදෙස පසු වන තුරු කෙසේ හෝ අවදියෙන් සිටියෙමි.එතැන් පසු කළුතර කටුකුරුන්ද කඳවුරේ ප්‍රධාන දොරටුව පසු කරන තුරු මගේ ජීවිතයේ ලැබුණු සුවපහසුම නිද්‍රාවේ ගිලී සිටියෙමි.........වනගත සටන් පුහුණුවේදී අපට උපදෙස් ලබාදෙන අවස්ථාවකදී ලබා ගත් ජායාරූපයකි...


බුකියට ලියුවේ චමින්ද ජයසේන

ජයසිකුරු

1997 වසරේ උතුරු අර්ධද්වීපයට ගොඩබිම් සැපයුම් මාර්ගයක් පාදා ගැනීම වෙනුවෙන් ශ්‍රීලංකා හමුදාව යුධ මෙහෙයුමක් ආරම්භ කල අතර එය ජයසිකුරු මෙහෙයුම යනුවෙන් නම් කරන ලදී.ශ්‍රීලංකා පොලීසියට මෙන්ම පොලිස් විශේෂ කාර්ය බලකායේ අපටද එම මෙහෙයුමට උර දෙන්නට සිදුවී තිබුණි...යුධ හමුදාව කනගරායුම්කුලම් ප්‍රදේශය අත්පත් කරගත් අතර එම ප්‍රදේශයේ පිහිටි පුතූර් නාග තම්බිරන් කෝවිලද හමුදාව යටතට ගෙන තිබුණි.මගේ මතකය නිවැරදි නම් එම කෝවිල පිහිටියේ A 9 මාර්ගයෙන් කිලෝමීටර් 7,8 දුරිනි..

එක දිනක අපට ඉහලින් ලැබුණු නියෝගයක් වුවේ මෙම පුතූර් කෝවිල ප්‍රදේශයේ ආරක්ෂාව භාර ගන්න ලෙසයි.සාපේක්ෂව කුඩා ආරක්ෂක හමුදා ඒකකයක් සාමාජිකයන් වූ අපට මෙම නියෝගය මඟින් තරමක වික්ෂිප්ත භාවයක් ඇතිවිය.නමුත් නියෝගය යනු නියෝගයම මිස අන්කවරක් නොවෙන නිසා එම පෙදෙස බලා පිටත් වූවෙමු.අපගේ පිරිස 30 දෙනෙකුගෙන් පමණ සමන්විත වූ අතර කණ්ඩායමේ ප්‍රධානියා වුවේ අත්දැකීම් බහුල පොලිස් පරීක්ෂක වරයෙකි.මා කණ්ඩායමේ දෙවනි අණදෙන්නා විය...කෝවිලට තරමක් දුරින් වූ අතහැර දමා තිබූ පැරණි විශාල නිවසක් යැයි සිතිය හැකි ගොඩනැගිල්ලක අපගේ කඳවුර පිහිටුවීමට තීරණය විය.මෙම ගොඩනැගිල්ල සම්පුර්ණයෙන්ම වල් බිහිව පියස්සක් රහිතව තිබුණි.ගොඩනැගිල්ල මිනිස් වාසය සඳහා සුදානම් කරගැනීම අපට පැවරුණු ප්‍රධාන වගකීම විය..මේ වැඩ කටයුතු කරගෙන යන අතරේ ලැබූ ඉඩ ප්‍රස්තාවකදී අප සාමාජිකයන් කිහිප දෙනෙකු සමඟ පුතූර් කෝවිල දක්නට ගියෙමි.යුධ සෙබළුන් විසින් එය රැකවල් කල අතර දරුණු යුධ ගැටුමකින් පසුව වුවද කෝවිලට කිසිදු හානියක් වී නොතිබුණි..

එම කෝවිල නාග වන්දනාව වෙනුවෙන් කැපකළ එකක් බව පෙනුණි.එහි වූ පඬුරු පෙට්ටි මුදල් වලින් පිරී තිබුණි...නොදන්නා දෙවියෙක් වූවත් ඔහු වෙනුවෙන් හිස පහත්කර ආචාර කලෙමි....ක්‍රමයෙන් අඳුරු වැටෙන විට අපගේ කඳවුරු අණදෙන නිලධාරියාගේ උපදෙස් අනුව අපගේ කඳවුරේ වැඩ කටයුතු නතර කරන ලදී.කඳවුරු ප්‍රධානියාගේ අණ පරිදි අපගේ කණ්ඩායම කොටස් 6 කට බෙදා ගොඩනැගිල්ල වටා යෙදවූවෙමි...ගොඩනැගිල්ල ඉදිරිපසින් වූ ගුරු පාරට මුහුණලා අඳුරේ ස්ථාන ගතව සිටි සාමාජිකයන් කණ්ඩායම සමඟ සිටින මොහොතේ අපගේ හිස් වලට ඉහලින් සියුරුහන් දෙමින් ආලෝකය විහිදෙන වෙඩි උණ්ඩ ගණනාවක් පියාසර කලේ මේ මොහොතේය...

මා වහාම බිමට පත්වී අපගේ ප්‍රධානියා හමුවට දිවයන මොහොතේ කිරළුන් කෑගසන හඬකට සමාන හඬක් ඇසුණු අතර එය මෝටාර් ප්‍රහාරයක ආසන්න අවස්ථාව බව දැන සිටියෙමු.අප සිටි ස්ථානයට මීටර් 100 පමණ දුරින් වූ ස්ථාන වලට මෝටාර් ප්‍රහාර නොනැවතී එල්ලවූ අතර කඳවුරු ප්‍රධානියාගේ උපදෙස වූවේ ගොඩනැගිල්ල අතහැර දමා ඈතින් වූ අතහැර දමා තිබූ යුධ අගල් වලට පසු බැසිය යුතු බවයි..මෝටාර් ප්‍රහාරය කොතරම් වේලාවක් එල්ල වූවාදැයි දැන් මට සිහිපත් කරගත නොහැකිය..සමහර විට අළුයම කාලය දක්වාම එය සිදුවන්නට ඇත..පසුදා හිමිදිරි උදයේම අපට ලැබුණු පණිවුඩය වුවේ එම ගොඩනැගිල්ල අතහැර දමා ආපසු එන ලෙසය..කිසිදු ප්‍රශ්න කිරීමකින් තොරව කඳවුරු බැඳීමට ගිය සේම කිසිදු ප්‍රශ්න කිරීමකින් තොරව ආපසු පැමිණියෙමු....






බුකියට ලියුවේ චමින්ද ජයසේන

ගෙම්බා

මම උසස් පෙලට ජීව විද්‍යාව හැදෑරුවෙමි. එක් දිනක අපට සත්ව විද්‍යාව ඉගැන්වූ විජේකෝන් ගුරු මහත්මිය දැනුම් දුන්නේ පසුදා පාසැල් එනවිට විච්චේදනය සඳහා ගෙම්බෙකු බැගින් රැගෙන එන ලෙසය.සිංහලයාට ඕනෑම දෙයක් මතක තියෙන්නේ සති දෙකක කාලයක් පමණයි යැයි කියා ඇත්තේ ප්‍රභාකරන් බව කථාවක් තිබේ නමුත් ඒ ප්‍රකාශය බොරු කරමින් පාසැල් ගේට්ටුවෙන් පිටතට යන විටම ගෙම්බා පිලිබඳ මතකය මගෙන් ගිලිහී ගියේය....පසුදා අළුයම මගේ පියා කිසිවෙකුට සාපකරනු ඇසී එදෙසට ගියෙමි.පියාට ගෙම්බෙකුගේ මලපහ පෑගී තිබුණු අතර එයට වගකිවයුතු විශාල ගෙම්බා නිවසේ ඉදිරි දොරටුව දෙසට ගමන් කරන බව දුටුවෙමි.පෙරදින ගුරු මහත්මිය ලබාදුන් උපදෙස සිහියට නැඟුනේ එවිටය..වහාම තරමක් විශාල බෝතලයක් සොයාගත් මම ගෙම්බා එහි සිරගත කලෙමි..වායු සංසරණය වෙනුවෙන් බෝතල් පියනේ සිදුරු කිහිපයක් ඇති කල අතර සත්වයාගේ සුවපහසුව වෙනුවෙන් තෙත පුළුන් ගුලියක්ද බෝතලය තුලට දැමුවෙමි..සත්වයාගේ අවසන් භෝජනය වෙනුවෙන් කුණිස්සන් කිහිපදෙනෙකු බෝතලය තුලට දැමීමට තරම් කාරුණික වීමි.ගෙම්බා රැගෙන යන හේතුව පියාට කියූ අතර ඔහු කිසිවක් ප්‍රකාශ කලේ නැත...පාසල් මිතුරන් පංති කාමරය තුලදී තම තමන් රැගෙන ආ ගෙම්බන් එකිනෙකාට පෙන්වමින් සිටි අතර මම ද ගෙම්බා සහිත බෝතලය බෑගයෙන් එලියට ගෙන පාසල් මේසය මත තබා,සත්වයා දෙස ඇස් මට්ටමින් නරඹමින් සිටියෙමි.ඒ මොහොතේ මගෙත් ගෙම්බාගේත් දෑස් එකට ගැටුණි.ඔහු තම පරිණත බුද්ධිමත් දෑසින් මා දෙස බලා සිටියේ සියල්ල තමා දන්නා බව අඟවමින් බව මට සිතුනි.එසේම ගැට සහිත විශාල ගෙඹි සිරුර දුටුවිට මා කල්පනා කලේ මෙලොව බොහෝ කලක් ජීවත් ඇතැයි සිතිය හැකි මේ සත්වයා මරා දැමීම අපරාධයක් බවය..

මා ඉගෙන ගත් පාසලේ විශාල මැද මිදුලක් තිබුණි..මගේ මතකය අනුව එහි විශාල රොබරෝසියා ගස් කිහිපයක්ද තිබුණි.එයින් එක ගසක් ආසන්නයේ විසිතුරු මසුන් සහිත පොකුණක්ද තිබුණි..කිසිවෙකුට නොදැනී පංති කාමරයෙන් පිටවූ මම පොකුණ අසබඩ දී ගෙම්බාව නිදහස් කලෙමි... කිසියම් දිනක ගැරඬියෙකු මුණ ගැසෙන තුරු මගේ ගෙම්බාට එතැන පාරාදීසයක් වන්නට ඇතැයි අදත් සිතමි.විද්‍යාගාරයේදී විජේකෝන් මහත්මියට බොරුවක් කීවෙමි.බස් නැවතුම් පොලේදී මිතුරන්ට ගෙම්බාව පෙන්වීමට ගත් උත්සාහයේදී සත්වයා පැන ගිය බව කීවෙමි..වැඩිපුර සුහද කථා බස් නොකරන ඇය මේ අවස්ථාවෙදී මහ හඬින් සිනාසෙමින් මට කීවේ කවුරුන් හෝ මිතුරෙකු සමඟ හවුල් වී අදාළ විච්චේදන කටයුතු කරන ලෙසයි..සැබවින්ම අවශ්‍ය තරමටත් වඩා ගෙම්බන් මරා දමා තිබුණු බව දුටුවිට මට කනගාටුවක් ඇතිවිය..කෙසේ හෝ මිතුරන් කිහිපදෙනෙකුගේ ගෙඹි නිදර්ශක ඔස්සේ අදාළ පාඩම හැදෑරුවෙමි...සවස නිවසට ගොස් ගෙම්බාට අභය දානය දුන් වග පියාට පැවසුවෙමි..ඔහුගේ කෙටි පිළිතුර වුවේ "ඒක හොඳයි" යන්නය.

මා අන්තගාමී සත්ව අවිහිංසාවාදියෙක් නොවේ..මේ සිදුවීමේ සඳහන් ගෙම්බා තරමක් අමුතු පහේ සත්වයෙකි.ඔහු ජීවත් වුවේ මගේ පියාගේ නිඳන ඇඳ යටය.උදෑසන අවදි වන මගේ පියාට මෙම සත්වයාගේ මලපහ සහ මුත්‍රා පෑගීම නිතරම සිදුවූ දෙයකි.එකල මගේ මව සිනහසෙමින් පැවසුවේ මේ ගෙම්බා මගේ පියාගේ පෙර භවයක අමනාප වූ නෑයෙකු බවයි.මේ සත්වයාගේ කරදරකාරී හැසිරීම නිසා මගේ පියා ඔහුව ප්‍රධාන මාවතෙන් එහා ඇති ඇල රක්ෂිත පෙදෙසට කිහිප විටක්ම ගෙන ගොස් දැමුවද දින කිහිපයක් යන විට නැවත නිවසට පැමිණීමට පුරුදුව සිටියේය.පසුව මගේ මවගේ පෙරැත්ත කිරීම නිසා ගෙම්බාට තමන්ගේ පාඩුවේ ජීවත්වෙන්නට මගේ පියා ඉඩදී තිබුණි. මා රැගෙන ගියේ එවැනි වරප්‍රසාදිත ගෙම්බෙකි.

බුකියට ලියුවේ චමින්ද ජයසේන

GPMG අවිය

අවම වශයෙන් වසර 50 ක වත් කාලපරතරයක් ඇතිව ගන්නා ලද මෙම සේයාරූ යුගලේ කළුසුදු ජායාරූපයේ පෙනී සිටින්නේ දෙවන ලෝක යුධ සමයේ සේවයේ යෙදී සිටි ජර්මන් නාසි හමුදාවේ සාමාජිකයෙකි. ඔහු ඉදිරිපිට ඇත්තේ ඒ සමයේ මිත්‍ර පාක්ෂික හමුදාවන්ට බිහිසුණු සාපයක් බඳු වූ MG 42 අවියකි ...

දැවෙන දහවල් හිරු එලියට නිරාවරණය වී තිබූ ජර්මනියේම නිශ්පාදිත GPMG ගිණි අවිය දිවුල් ගසේ සෙවන යට තබා ආපසු එන විටම මගේ මිතුරෙකු විසින් අහඹු ලෙස ගත් ජායාරූපයේ මා සහ ගිණි අවිය සටහන් වී තිබේ.සිරිතක් වශයෙන් ගිණි අවියක් මතින් පා නොතබන මුත් මා ඒ චාරිත්‍රය කඩ කරන බවද පෙනෙයි.ඇත්ත වශෙන්ම අප අපගේ පුද්ගලික ගිණි අවි සමඟ තිබූ බැඳීම මෙවැනි බරැති,හැඩි දැඩි ආධාරක අවි සමඟ නොතිබූ බව කිව යුතුය....

පැරණි MG 42 අවියට වඩා කිලෝ ග්රෑම් 3කින් පමණ බරින් අඩුවූ GPMG අවිය කිලෝ ග්‍රෑම් 8 පමණ බරින් යුතු විය.අවි දෙක සඳහාම යොදා ගත්තේ එකම ආමානයේ උණ්ඩ සහිත පටි වූ අතර ගිණි අවි දෙකෙහිම ප්‍රබලත්වයේ සහ යාන්ත්‍රික ක්‍රියාවලිය බොහෝ දුරට සමානය.මෙම GPMG අවිය කේෂ්ත්‍රයේ රැගෙන යන විට එම අවිය සමඟ නිෂ්පාදකයා විසින් ලබා දී ඇති අමතර බැරලය ද ගෙන යන්නෙමු.දීර්ඝ වෙඩි තැබීමකදී අවියේ බැරලය රත් පැහැතිව ගිනියම් වී ඇති විට තත්පර කිහිපයක් තුල අමතර බැරලය මාරු කල හැකි තරම් විශිෂ්ඨ ලෙස අවිය නිපදවා ඇත...

එසේම හැඩිදැඩි ආධාරක අවියක් වුවද ඉතා ඈතින් ඇති කුඩා ප්‍රමාණයේ ඉලක්කයක් වෙත ඉතා නිවැරදි ලෙස වෙඩි තැබිය හැකි පසු කම්පනය අඩු ක්‍රියාකාරීත්වයෙන් යුතුව මෙම ගිනි අවිය නිෂ්පාදනය කර ඇත.....අපේ පියවරු පමණක් නොව සීයලා සහ මුත්තලාද ජර්මන් බඩු තත්වයෙන් උසස් යැයි පැවසුවේ මේ නිසා වියයුතුය.......

බුකියට ලියුවේ චමින්ද ජයසේන

ජායාරූප ඇල්බමය සුරක්ෂිත කලයුතුය

බොහෝ කලකට පෙර මා විශේෂ කාර්ය බලකායේ සේවයේ යෙදී සිටින සමයේදී යුධ බිය හේතුවෙන් අතහැර දමා තිබූ ගම්මානයක් හරහා ගමන් කරන්නට සිදුවිය..මිනිසුන් අතහැර ගිය පසුඅදාල භුමිය වන සතුන්ට උරුමවී ඇති බව පෙනුණි...ගඩොලින් බිත්ති බැඳ උළු සෙවිළි කල නිවාසයන්ද වන අලි ප්‍රහාරයට ලක්වී විනාශයට පත්වෙමින් පවතින බව දුටුවෙමු...වන අලි ප්‍රහාරයට ලක්ව විනාශයට බඳුන් වෙමින් පැවතී නිවසකට ඇතුල් වූ විට මා දුටුවේ බිම පතිත වී තිබූ ජායාරූප ඇල්බමයකි...එම ජයාරූප ගොනුව තුල පරම්පරා කිහිපයක කතාවක් අන්තර්ගතව තිබූ බව දුටුවෙමි...අපගේ සාමාජිකයන් නිවසේ කාමර පරීක්ශා කරන අතරේ මා කල්පනා කලේ නාඳුනන නිවැසියන් වෙනුවෙන් මෙම ජායාරූප ඇල්බමය සුරක්ෂිත කලයුතුය යනුවෙනි..ඒ වෙනුවෙන් මට කල හැකිව තිබූ හොඳම විකල්පය වූවේ නිවසේ ජනේල වලට ඉහලින් තිබූ සුළං කවුළුවක අදාළ ජායාරූප ඇල්බමය තැන්පත් කිරීමය....ගෙහිමියන්ට තම නිවසට පැමිණෙන්නට අවස්ථාවක් ලැබුණි දැයි මට කිසිදා දැන ගැනීමට හැකියාවක් නොලැබුණි....යුද්ධයෙන් පසු ඔවුන්ට තම නිවසට පැමිණෙන්නට හැකිවූවා නම් සහ මා විසින් සුරක්ෂිත කල ජායාරූප ඇල්බමය ඔවුනට ආපසු ලැබුණා නම් මගේ වෑයම සාර්ථක වන්නට තිබුණි. නමුත් ඒ සම්බන්දව කිසිවක් නොදනිමි...මේ ජායාරූපය එම ගම්මානයේ සීමාවේ සිට ලබා ගත් එකකි...මගේ පසුබිමින් පෙනෙන කතෝලික මුණිවර ප්‍රතිමාව මට සුපුරුදුය.එය එසේ වන්නේ මා අධ්‍යාපනය ලැබූ පාසල ඒ මුනිවරයා වෙනුවෙන් කැපකළ එකක් නිසාය....


චමින්ද ජයසේන විසින් බුකියට ලියන ලදි

අතුකෝරාල මිතුරා

විශේෂ කාර්ය බලකායේ සාමාජිකයන්ට ලැබෙන දැඩි පුහුණුව අවසන් වන්නේ නැගෙනහිර පළාතේ වනගත ප්‍රදේශවලදී ලබාදෙන වන සටන් පාඨමාලාවෙනි.සතියක කාලයක් පැවැත්වෙන මේ පුහුණුව දැඩි දුෂ්කරතා විඳිමින් කලයුතු එකකි...මේ එම පුහුණුවේ එක අවස්ථාවකි.අප කණ්ඩායමේ නායකයා වූ S D අතුකෝරාල මිතුරා වැලි ආකෘතියක් ආධාරයෙන් අපට යම් පැහැදිලි කිරීමක් කරයි ජායාරූපයේ ඔබට වඩාත්ම ආසන්නයේ සිටින්නේ මාය ..අපගේ පුහුණුවෙන් පසු මාස කිහිපයකට පසු මගේ මේ මිතුරා සහ මාහට වවුනියාව ප්‍රදේශයේ එක්ව සේවය කිරීමට ඉඩ ලැබුණි.අප වවුනියාව ප්‍රදේශයේ සේවා කටයුතු යෙදෙන්නට පටන් ගෙන මාසයක් ගත වෙන්නටත් පෙර මගේ මිතුරා සතුරු මෝටාර් ප්‍රහාරයකින් මරුමුවට පත්විය. පපු පෙදෙසේ වම්පස පහලින් සිරුරට ඇතුළු වූ ලෝහ කැබැල්ල ඔහුගේ ජීවිත ඉරණම තීරණය කල අතර මියයන විට 22 හැවිරිදි වියේ පසුවිය.......

චමින්ද ජයසේනගේ අත්දැකීමක් 

වන්නිනායක

පොලිස් කොස්තාපල් වන්නිනායක සහ මා විශේෂ කාර්ය බලකායේ 31 වන පුහුණු පාඨමාලාව හැදෑරුවේ එකටයි...පුහුණුවෙන් පසු අප දෙදෙනාටම අම්පාර පොතුවිල් ප්‍රදේශයේ රාජකාරී කටයුතු සඳහා යාමට සිදුවිය... අප ආසන්න කඳවුරු දෙකක සේවය කල බව මතකයට නඟා ගත හැකිය...පොලිස් විශේෂ කාර්ය බලකාය තම ඉතිහාසයේ මුල්වරට වවුනියාව සහ මන්නාරම දිස්ත්‍රික්ක වල කඳවුරු බැඳීමට යන්නේ 1997 වසරේ ජූනි මස 21 වැනිදාය...ඒ සඳහා පිටත්වූ මුල්ම 120 දෙනා අතරට ඔහු සහ මා ඇතුලත් විය...මාස ගණනකට පසු වන්නිනායක ඇතුළු පිරිසකට නැවතත් අම්පාර සහ මඩකලපුව ප්‍රදේශ වලට ස්ථාන මාරුවීම් ලැබුණි...පිටත්ව යාමට පෙර තමන් සමඟ ජායාරූපයකට පෙනී සිටින මෙන් මට ආරාධනාවක් ලැබුණි... ලබාගත් ජායාරූපයේ පිටපතක් මා හට ලබෙන්නට සලස්වන බව වන්නිනායක පොරොන්දු විය...සති දෙකකට පමණ පසු මට මෙම ජායාරූපය තැපෑලෙන් ලැබුණි.............එහෙත් ඒ වන විට පොලිස් කොස්තාපල් වන්නිනායක තම දිවිය හැරදා ගොස් තිබුණි..අම්පාර ලාහුගල ප්‍රදේශයේ මාර්ග සෝදිසි කිරීමක යෙදී සිටියදී එල්ලවූ ත්‍රස්ත්‍රවාදී ප්‍රහාරයකින් ඔහු ඇතුළු අපගේ සාමාජිකයන් කිහිපදෙනෙකු මරණයට පත්වී තිබුණි.....වසර 20 යනු දීර්ඝ කාලයකි සමහර විට ඔහු මිහිදන් කල ස්ථානය අද වන විට වල් වැදී කිසිවෙකුගේ අවධානයකින් තොරව තිබීමටත් ඉඩ ඇත... කෙසේ වූවත් ඔහු තවමත් මගේ මතකයේ රැදී සිටියි...

බුකියේදී මතකය අවදිකලේ  චමින්ද ජයසේන

බෆල්

බොහෝ කලකට පෙර මා විශේෂ කාර්ය බලකායේ සේවය කරන සමයේ, වරින් වර කුඩා කඳවුරක් භාරව කටයුතු කලෙමි.කඳවුරක් යැයි කීවත් එතන තිබුනේ කටු මැටි ගොඩනැගිලි තුනකි....ඒ වටා යුධ අගලක් කැන තිබීමෙන් එය යුධ කඳවුරක් බවට පත්කර තිබුණි. අප සාමාජිකයන් 15 දෙනෙකු පමණ සිටි අතර අමතරව අප විසින් "බෆල්" යනුවෙන් හඳුන්වන සන්නද්ධ රථයක් සහ එහි රියැදුරා සිටියේය.මා මෙම ස්ථානය බෙහෙවින් ප්‍රිය කලත් අපගේ වෙනත් උප පොලිස් පරීක්ෂක වරු මෙතනට පැමිණීමට එතරම් ප්‍රිය කලේ නැත.එයට ප්‍රධාන හේතුව වුවේ මෙහි පවතින හුදකලා ස්වභාවයයි..එක් වකවානුවක බෆල් රථය භාරව සිටියේ මැදිවියේ රියදුරෙකි.ඔහු නිතරම කල්පනා බරව සිටි අයෙකි.එක් දිනකදී ඔහු මා අමතා, තමන්ට හෘදයාබාද තත්වයක් සුළු වශයෙන් පවතින බවත්,යම් ලෙසකින් ප්‍රහාරයක් එල්ලවූ අවස්ථාවක තමන්ට රථය පැදවිය නොහැකි තත්වයකට පත්වුවහොත් සන්නද්ධ රථය සතුරන් අත පත්වීම වලකා ආරක්‍ෂිත තැනකට රැගෙන යාමට හැකි දැයි විමසුවේය.මම නොපැකිලව එකඟ වූවෙමි.රියැදුරු තැන මට යෝජනා කලේ මෙම රථය පැදවීම පුහුණු වීම වඩාත් හොඳ බවයි...මට එකල බරවාහන පැදවීම සඳහා වූ රියැදුරු බලපත්‍රයක් තිබුණද පොලිස් වාහන පැදවීමට කිසිදු නීතිමය අවසරයක් නොතිබිණි...උසස් නිලධාරියෙකුගේ නෙත ගැටේ යැයි චකිතයක් තිබුනද මා රථයේ කුඩා රියැදුරු කුටියේ අසුන් ගත් අතර රියැදුරා,රියැදුරු කුටියට ඇතුල්වෙන දොරටුවේ වූ ඉණි මඟේ එල්ලී සිටිමින් උපදේශක කටයුත්ත කළේය...සැබවින්ම රථය පැදවීම ඉතා පහසු දෙයක් විය.රථය ඉතාමත් බරපතල පෙනුමකින් යුතු වූවත් සැහැල්ලු වෑන් රථයක් පැදවීම තරම් පහසු විය...දෙවැනි දවසේ දහවල් කාලයේදී නැවතත් අපගේ පුහුණුව ආරම්භ වූ අතර රියැදුරා මෙවර සිටියේ රථයේ පිටුපස බක්කියක් වැනි කොටසේය.බෆල් රථය කඳවුරේ සිට ප්‍රධාන මාවත දෙසට වූ ගුරු පාර දිගේ ධාවනය කරමින් සිටියදී අපගේ මුහුණට මුහුණලා හමුවූවේ අපගේ සහකාර පොලිස් අධිකාරී මහතාගේ ජීප් රථයයි.මට දෙවියන් සිහිවිය... අපි දෙදෙනාම ජීප් රථය ඉදිරියට ගොස් සහකාර පොලිස් අධිකාරී මහතාට නිල ආචාර කළෙමු.මා කිසිවක් කියන්නට පෙර රියැදුරා පැවසුවේ තමන්ට හදිසියේ හෘදයාබාද තත්වයක් ඇති වූවහොත් රථය ආරක්‍ෂිත ස්ථානයකට රැගෙන යාමට අවශ්‍ය පුහුණුවක් මා හට ලබාදුන් බවයි..නීතිය අකුරට ක්‍රියාත්මක කරවන බෙහෙවින් සැර පරුෂ සහකාර පොලිස් අධිකාරී වරයා අප වෙනුවෙන් වචනයක් හෝ නාස්ති නොකළේය.ඔහු තම රියැදුරා අමතා "ආපසු හැරී යමු යැයි" පවසා නික්ම ගියේය.රියදුරා සහ මා ලතවෙමින් සිටියේ අපගේ රැකියාවන් සම්බන්ධවයි......පසුදා සිට අපගේ රියැදුරා වව්නියාව නගරයේ කඳවුරට අනුයුක්ත කල අතර ඔහු වෙනුවට බෙහෙවින් ක්‍රියාශීලී තරුණ රියදුරෙකු බෆල් රථය වෙනුවෙන් පත්ව පැමිණියේය...මට කිසිදු ප්‍රශ්ණයක් ඇති නොවුනද නැවත රජයේ වාහන පදවන්නට උත්සාහ නොකලෙමි...

බුකියට ලියුවේ චමින්ද ජයසේන

Yakov Dzhugashvili

ජෝසෆ් ස්ටාලින් ( 1878_1953) සෝවියට් රුසියාව අයෝමය හස්තයකින් පාලනය කළේය.ඔහුගේ මරණින් පසුව සෝවියට් සංගමය විසින්ද ඔහුගේ පාලනය පිලිබඳ විවේචනයක යෙදුනු අතර,ස්ටාලින් යුගයේදී විප්ලවයේ ද්‍රෝහීන් ලෙස හංවඩු ගසා දණ්ඩනයට ලක්කර මරා දැමු ඇතැමුන්ගේ ද්‍රෝහී භාවය ඉවත් කරන ලදී.ඔහුගේ ජීවිතය තුල බොහෝ අඳුරු ලප තිබුනද,ඒ ජීවිතය තුල ඉතාම සංවේදී සිදුවීම්ද තිබුණි........... Yakov Dzhugashvili ඔහුගේ පුත්‍රයෙකි ඔහු දෙවන ලෝක මහා සංග්‍රාමයේදී සෝවියට් දේශය වෙනුවෙන් සටන් පෙරමුණට ගියේය.තම පියාගේ අති මහත් බලය යොදාගෙන සුවපහසු ජීවිතයක් ගත කල හැකිව තිබුනද ඔහු ඒ මඟ නොගත් අතර ඔහුගේ පියාද තම පුත්‍රයා වෙනුවෙන් විශේෂ සැලකිල්ලක් නොදැක්විය.1941 වසරේ දී ඔහු සතුරු ජර්මන් හමුදා අත් අඩංගුවට පත්විය.ඔහුගේ අනන්‍යතාවය හඳුනාගත් ජර්මානුවන් විමතියට පත් විය. මෙම ඇති විශේෂ යුධ සිරකරුවා යොදාගෙන ජර්මානුවන් සෝවියට් යුධ සැලසුම් අඩාල කිරීමට තැත් කලද එය අසාර්ථක විය.ජෝසෆ් ස්ටාලින් තම පුතුගේ ජීවිතය අභියස වුවද යටත් නොවූ ස්ථාවරයක සිටි අතරම ඔහුගේ පුත් ලුතිනන් YAKOV ද ජර්මානුවන්ට අවශ්‍ය ලෙස ක්‍රියා කිරීම ප්‍රතික්ෂේප කළේය...1943 වසරේ ලුතිනන් yakov තමා සිරගත කර සිටි Sachsenhausen රැඳවුම් කඳවුරේ විදුලි වැටට පැන සියදිවිනසා ගැනීමට දිව යද්දී ජර්මන් රැකවලෙකු තැබූ වෙඩි පහරකින් මිය ගියේය........

බුකියෙ ලියල තිබුනේ චමින්ද ජයසේන

දකුණු අප්‍රිකාවේ MGL

ඔත්තුකරුවෙකු ලබාදුන් තොරතුරකට අනුව කුඩා ප්‍රමාණයේ කොටි කඳවුරකට පහරදීම සඳහා එක්තරා දිනයක අළුයමින් අපගේ කණ්ඩායමක් පිටත් වූ අතර,පොඩි පහේ මුලාදෑනියෙක් ලෙස මටද කණඩායමක වගකීම පැවරී තිබුණි..ඒ ගමනේදී මගේ සහායකයා මෙන් කටයුතු කල අප සාමාජිකයා සමඟ මෙම සේයාරුවට පෙනී සිටියෙමි..සැබවින්ම කිවහොත් අප දෙදෙනා එකිනෙකාගේ සහායකයන් මෙන් කටයුතු කල බව කිවයුතුය...එකල අද මෙන් ගූගල් සිතියම් නොතිබූ සේම හමුදාවට මෙන් ඩ්‍රෝ න් යානාවල සහයද අපට තිබුනේ නැත...බොහෝ දුරක් ගෙවා අදාළ ස්ථානයට පැමිණි මුත් අපට කොටි කඳවුරක් දක්නට නොලැබුණි..ඒ වෙනුවට දක්නට ලැබුනේ ඉතාම හොඳ තත්වයේ නිවාස සහ වෙළඳ සැල් පිහිටි පෙදෙසකි....කෙසේ වෙතත් අපි මේ නිවාසයන් සහ වෙළඳ සැල් ඉතා වේගවත්ව සෝදිසි කළෙමු.ඒ අතරේ අප ආසන්නයෙන්ම විශාල පිපුරුම් හඬක් ඇසුණු අතර අපගේ කණ්ඩායමේ සිටි නිරීක්ෂකයෙකු දැනුම් දුන්නේ අප දෙසට ට්‍රැක්ටර් කිහිපයක් එන බවයි.සතුරාට සියලුම ආකාරයේ පහසුකම් තිබූ එම ස්ථානයෙන් වේගවත් පසුබෑමක් කරනු විනා වෙනත් විකල්පයක් අපට නොතිබුණි...අප බොහෝදුරක් වේගවත් පසුබෑමක නිරතවූ බව කීම ලැජ්ජාවට කරුණක් නොවේ.යුද්ධයේ ස්වභාවය එසේය...අවසානයේ ආරක්‍ෂිත යැයි හැඟුණ පෙදෙසකට පැමිණි පසු අපට වෙහෙස නිවාගැනීමේ ඉඩක් ලැබුණි....ජායාරූපය ගත්තේ ඒ මොහොතේය..ජායාරූපයේ අප දෙදෙනාට පිටුපසින් ඇත්තේ දකුණු අප්‍රිකාවේ නිෂ්පාදනය කල මිලි මීටර් 40 ප්‍රමාණයේ බෝම්බ විදිනයකි (MGL)...දකුණු අප්‍රිකාවේ පාලනය අප්‍රිකානු ජාතික කොන්ග්‍රසය භාර ගත් විට මෙම ආයුධ අප රටට නොලැබී ගිය බව කිව යුතුය..

බුකියේ ලියලා තිබුනේ චමින්ද ජයසේන

මඩුරෝඩ්

යුධ ජයග්‍රහණයේ සැමරුම් පිළිබඳව විවිධාකාරයේ අදහස් හුවමාරු වන නිසා එයට මගෙන්ද සුළු දායකත්වයක් සැපයිය යුතුයි යන අදහස ඇතිව මෙම ජායාරූපය පිළිබඳව කෙටියෙන් යමක් කියමි....කෙසේ වෙතත් අප අයත් වූවේ බොහෝ මරණයන්,තුවාලකරුවන් බහුලවූ පසුබෑම් සහිත ජයග්‍රහණයේ පියවරු නොමැති පැරණි යුධ කුලකයට නිසා අපගේ අදහස් වල වැදගත්කමක් ඇතැයි කියා සිතන්නේ නැත...සමහර මුහුණු පොත් සංවාද වලදී අපට කියන්නේ අප යුද්ධය පාවාදුන් සිංහල කොටියන් බවයි...යුද්ධය මෙතරම් කල් දිගට ඇදුණේ අප වැනි නොවැදගත් මිනිසුන් නිසාලු....කැනඩාවේ සුවපහසුවෙන් ජීවත්වන මහත්මියක් මේ බව ප්‍රකාශ කලේ ඇයගේ මතය මා නොපිළිගත් නිසාය..... මෙම ජායාරූපය 1999 වසරේ මැද භාගයේ පමණ ගත් එකකි..තවත් වසර දහයක් ඇවෑමෙන් යුද්ධය අවසන් වන බව එකල අප දැන සිටියේ නැත...අප එකල සේවය කලේ මඩුපාර විශේෂ කාර්ය බලකා කඳවුරේය..මන්නාරම අගරදගුරු තුමා හමුවීමට ගිය ඇමති ජෙයරාජ් ප්‍රනාන්දු පුල්ලේ මහතා වෙනුවෙන් අප මාර්ග සෝදිසියක යෙදුනු අතර ඒ කටයුත්ත අවසානයේ කඳවුර අසල වූ මෙම නාම පුවරුව ඉදිරිපිට මෙම ජායාරූපය ගැනීමට විශේෂ හේතුවක්ද තිබුණි....ඒ වන විට අපගේ මඩුපාර කඳවුර ගලවා මන්නාරම සිලාවතුර ප්‍රදේශයට ආසන්න ප්‍රදේශයක නැවත ස්ථාපිත කිරීමට නියෝග ලැබී තිබුණි...ඒ සමුගැනීම වෙනුවෙන් මෙම සේයාරුව ගැනිණි....මෙම ජායාරූපයේ තවත් අතුරු කථා තිබේ...මා නිල ඇඳුමින් සැරසී ලබා ගත් අවසාන සේයාරුව මෙයයි..එසේම මිනිසෙකු ලෙස දෙපයින් සිටගෙන මුහුණ දුන් අවසන් ජායාරූපයද මෙයයි....එසේම ජායාරූපයේ ඔබේ වම් අත පැත්තේ පෙනී සිටින අප සාමාජිකයන් දෙදෙනාම මියයන්නේ මා මුහුණ දුන් ත්‍රස්ත්‍රවාදී ප්‍රහාරයෙනි....ජයග්‍රාහී යුද්ධයට මාවත සැකසීම වෙනුවෙන් අපගේ රුධිරයද මහපොළවට එක්වූ බව බොහෝ දෙනා නොසිතති....

බුකියේ ලියුවේ චමින්ද ජයසේන

ලුද්මිලා

ලෝකයේ විශිෂ්ඨතම ස්නයිපර් තුවක්කු කාරිය ලෙස සැලකේ.මිනිස් ඝාතනය උත්කර්ෂණයට නැංවීම යහපත් දෙයක් නොවුනත් ස්නයිපර් කරුවෙකුගේ විශිෂ්ඨතාවය සලකන එක් මිම්මක් වන්නේ ඔහු හෝ ඇය විසින් මරා දමනු ලබන සතුරු සෙබළුන් ප්‍රමාණය මගිනි.ඒ අනුව ලුද්මිලා විසින් ඝාතනය කරනු ලැබූ සතුරු සෙබළුන් ප්‍රමාණය 309 වන අතර ඒ අතරට සතුරු ස්නයිපර් කරුවන් 36 ද ඇතුලත්ය.ඇය 1916 .7.12වනදින යුක්රේනයේ උපත ලබන අතර.ළමා වියේදීම රයිෆල් සංගමයකට බැදී වෙඩි තැබීමේ හැකියාවට මුල පුරයි.ඇය 1941 වසරේ kiev සරසවියේ ඉගනුම ලබමින් සිටියදී ජර්මනිය විසින් සෝවියට් රුසියාව ආක්‍රමණය කල නිසා සෝවියට් හමුදාවේ 25 වන රයිෆල් බලකායට එක්වූවාය.කිහිප වතාවක්ම තුවාල ලැබුවත් 2වන ලෝක යුද්ධය අවසන් වනතුරුම ඇය ස්නයිපර් වරියක් සහ පුහුණු උපදේශක වරියක් ලෙස සේවය කලාය.යුද්ධය අවසන් වීමෙන් පසු තම සරසවි අද්‍යාපනය නැවත ආරම්භ කලාය.ඇය 1945 සිට 1953 දක්වා සහකාර පර්යේෂණ නිලදාරිනියක ලෙස සෝවියට් නාවික හමුදාවේ සේවය කලාය.ඉන් පසු කාලයේ යුධ ප්‍රවීනයන් ගේ සුභ සාධනය පිණිස කැප වුවාය.ඇයට වයස අවුරුදු 58 ව තිබියදී 1974.10.10 වන දින මිය ගියාය.

බුකියෙ ලියල තිබුනෙ චමින්ද ජයසේන