Monday, March 26, 2018

Heat stroke

මගේ මවගේ නැඟනිය හෙවත් පුංචි අම්මාගෙ හදිසි අභාවය පිළිබඳ කණගාටුදායක පුවත 16 දා සවස් භාගයෙ දැනගත් විටම එම අවමඟුලට සහබාගී වියයුතු බව සිතුවෙමි.මා ඒ සම්බන්ධව ොයුරන් දෙදෙනා සමඟ කථා කල විට දෙදෙනාම පැවසුවෙි මා පත්ව සිටින අාබාධිත තත්වය නිසා ගමන මට බෙහෙවින් පීඩාකාරි වන්නට ඉඩ ඇති බවය.නමුත් මා ඒ ගැන වැඩිදුර සිතන්නට ගියෙ නැත.අපහසුකම් තිබුනද ගමන යන්නට සූදානම් වූවෙමි.17දා උදෑසන කුලියට ගත් වෑන් රථයකින් ගමන පිටත් වූවෙමු.දේහය තබා තිබුනෙ අගනුවර වු අවමංගල්‍ය ශාලාවකය.

වෑන් රියෙහි වායු සමීකරන පද්දතිය අක්‍රීයව තිබීම, ගමන ආරම්භක අවස්ථාවෙි අප කිසිවෙකු නොතැකූ දෙයක් වූවත් කෑගල්ල පසුවෙන විට පතිතවූ දැඩි හිරුරැස් නිසාද පැරණි රථයෙහි ඇන්ජිමෙන් මතුවූ තාපයෙන්ද මට පීඩාවක් දැනෙන්නට පටන් ගෙන තිබුනි.සිසිල් ජලය පානය කරමින් එම ජලය ස්වල්පය බැගින් සිරුරෙහි තවරා ගත්තද මට දැනෙන අපහසුව වැඩිවුනා මිස අඩුවක් වූවෙි නැත.නිට්ටඹුව පසුවන විට මා සිටියෙ දැඩි අපහසුවෙනි.ඒ වන විට මට ස්වසන අපහසුතාද ඇතිවී තිබුනි.මා තාප ප්‍රහාරයකට (Heat stroke)තත්වයකට පත්වෙමින් සිටින බව පැහැදිලි විය.මට ොළඹ නගරයට යාමට කිසිසේත්ම ොහැකි බව වැටහුනි.රථය කඩවත පෙදෙසට පැමිණි පසු ඇල්දෙනිය මං සන්ධියෙන් ඇතුලට පදවන ලෙස රියදුරාට දැනුම් දුනිමි.මා පෙන්වූ මං සලකුණු අනුව රිය පැදවූ රියදුරා එක්තරා විසල් ොරටුවක් ඉදිරිපිට රථය නතර කලේය.ඒ කඩවත පිහිටි විශේෂ කාර්ය බලකා කඳවුරයි.

මුර සෙබලාට මා ගැන කෙටි හැඳින්වීමක් කර, මා පත්ව සිටින අපහසුතාවය කෙටියෙන් පැහැදිලි කලෙමි.මට සෙවනක වැතිරී සිටීමට අවශ්‍ය බව පැවසුවෙමි.වික්ෂිප්ත බවට පත්වූ සෙබලා ඉහලින් උපදෙස් පතන බව පෙනුනි.විසල් ොරටුව මා වෙනුවෙන් විවෘත වුනි.තවත් මඳවෙිලාවක් ගතවූ අතර ඒ කාලය තුල පීඩාවෙි උපරිම අන්තයට ලඟා වෙමින් සිටියෙමි. සිහි කල්පනාව අඩුවෙමින් පැවැති අතර දෑත් වෙව්ලීමට ලක්වෙමින් තිබුනි.අවසානයෙ මා කඳවුරෙහි වෛද්‍ය මධ්‍යස්ථානයට රැගෙන යාමට අවසර ලැබුනි.වෙිගයෙන් කැරකෙන විදුලි පංකාවක් අසල යහනක වැතිරුනු බව මට යන්තමින් මතකය.

වෛද්‍ය සහායක සැරයන් වරයා අවශ්‍ය ප්‍රතිකර්ම යෙදීම ආරම්භ කලේය.මා හැඳ සිටි කමිසය ඉවත්කර තෙත රෙදි කඩකින් සිරුර තෙමූ අතර, අධි සාන්ද්‍ර ග්ලූ ෝස් දියර ස්වල්පයක් සහ ජලය ස්වල්පයක් පානය කිරීමට සැලැස්විය.ඒ අතරෙ රුධිර පීඩනය පරික්ෂා කල බව මතකය.මුල් පැයක පමණ කාලය තුල දැනුනෙ මා ජීවිතය පැත්තට වඩා මරණය දෙසට ආසන්න බවය...තරමක සුවපත් වු පසු මා ොයුරන්ට පැවසුවෙි මා එහි නවතා අවමංගල්‍යයට සහබාගී වන ලෙසයි.....ඔවුන් ගිය පසු පැය කිහිපයක්ම නිහඬව වැතිරී සිටියෙමි.වරින් වර ජලය ස්වල්පය බැගින් පානය කලෙමි.ොයුරන් දෙදෙනා ආපසු පැමිණෙන විට අඳ්‍රර වැටී තිබුනි.

මාද ඒවන විට සුවපත්ව සිටි බව කිව යුතුය.ආපසු පැමිණෙන විට මාර්ග තදබදය වඩාත් අඩු ොළඹ කුරුණෑගල මාවත භාවිත කලෙමු.නිවසට පැමිණි වහාම නිදි යහනෙහි වැතිරුනෙමි.වෙනදා නින්දට පෙර භාවිතා කරන වැලියුම් පෙති භාගය වෙනුවට පෙත්තක්ම ගතිමි....රාත්‍රිය පුරා වරින් වර කම්පනයකින් මෙන් අවදිවෙමින් නැවත නිදා ගත්තෙමි.අද දිනය ඇඳටම සීමාවි ගත කරමින් මෙම සටහන අකුරු කලෙමි....දැන් මා සුවපත්ය...නමුත් මගෙ ඥාති වරියට අවසන් ෞරවය පුද කල ොහැකි වීම සම්බන්ධව කණගාටු⁣ වෙමි.


බුකියට ලියුවේ චමින්ද ජයසේන